Theo Holsheimer - Cilice Orchestra

• BandTheo Holsheimer [NL]
• TitelCilice Orchestra
• Release datum28-11-2016
• LabelEigen beheer
• PromotorPimp [NL]
• Genre Alternative metal, Djent / progressieve metal, Progrock / metal

Tracklist

01. Razor String
02. Hydrocephalus
03. Spirit Crusher

Eerlijk gezegd kende ik Theo Holsheimer alleen van zijn verrichtingen met het braniebandje Neuk!. Een rap/metal/core/dinges-formatie die met haar quasi-ondeugende teksten een spoor van gniffelende pubers op volgegrafittide skateboardbanen achterliet. Verrast was ik dan ook dat voorbij het oerlelijke artwork van deze EP van zijn Cilice Orchestra een wonderschoon palet aan muzikale kleuren schuilging. Ja, hier geef ik al mijn conclusie van deze EP weg maar ik kan er dan ook even niet omheen.

Deze EP, die onder de noemer Cilice Orchestra het levenslicht zag, is ontstaan uit een lustrumproject van de Stichting Meertonen te Amsterdam die Theo benaderde om de crossovergedachte eens te benaderen. Drie uitgesponnen stukken geven de gejaagdheid van vandaag de dag weer en zoeken tegelijkertijd de verbinding tussen de meest uiteenlopende muziekstijlen. De metalen basis rechtvaardigt daarbij de bespreking op deze webstek.

Wie de vlammende tien minuten van Razor String ondergaat, ervaart direct een drukke maandagochtendspits waarin gitaren, koper en strijkers vechten voor een prominente plaats in de drukte. Daarbij schiet direct de gekte van Frank Zappa, de drukte van The Mars Volta en de virtuositeit van figuren als Allan Holdsworth en John Zorn het gedachtenhoekje binnen. Dat is precies in welke hoek je Cilice Orchestra kunt plaatsen. Een ritmisch frame waarbinnen een keur aan muzikanten de ruimte krijgt om hun kunsten te laten horen. En eigenlijk went de drukte ook heel snel. Het baden in de solo's voert je vrij snel weg van het tijdsbesef.

Het navolgende Hydrocephalus volgt hetzelfde principe maar kent een ander sfeerbeeld hetgeen bewerkstelligd wordt door de Franse accordeonnetjes in de opening van het nummer. Visioenen van een gezellig druk Mon Martre doemen op en het geeft direct alweer een zachtaardig karakter aan de kolkende poel van virtuositeiten die tentoongespreid worden. Soms bekruipt me het gevoel dat het geheel nog beter uit de verf komt als de djent-riffs achterwege blijven. Maar dat zou vloeken in een metalen kerk zijn. Wellicht hadden wat Wende Snijders-achtige vocalen nog eens een kers op de taart gebleken. In die zin is het karakter van Cilice Orchestra soms net wat te veilig ondanks de vele combinaties van sfeerschetsen en muzikale gymnastiek. Hierbij houd ik in het achterhoofd dat er een doelstelling aan het project verbonden.

Theo Holsheimer biedt samen met een keur aan muzikanten een goed half uur aan uitdaging voor de instapper en aangenaam vermaak voor de gevorderde jazz/fusion/progliefhebber. De volop aanwezige atmosfeer biedt een goed tegenwicht aan de afwezigheid van écht scherpe randjes. Verder staat de kunde van Holsheimer buiten elke discussie. Daarmee hoop ik dat Cilice Orchestra de honger naar meer snel kan stillen.