Thronehammer - Usurper of the Oaken Throne

• BandThronehammer [DE]
• TitelUsurper of the Oaken Throne
• Release datum03-05-2019
• LabelThe Church Within Records [DE]
• PromotorAgainst PR [PT]
• Genre Doommetal

Tracklist

01. Behind The Wall Of Frost
02. Conquered And Erased
03. Warhorn
04. Svarte Skyer
05. Thronehammer
06. Usurper Of The Oaken Throne

Thronehammer is een Duits-Engelse samenwerking, die je bijna een superband kunt noemen. Momenteel bestaat deze band namelijk uit gitarist Stuart West (ofwel Torsten Trautwein, Obelyskkh), multi-instrumentalist Tim Schmidt (Seamount) en brulboei / zangeres Kat 'Shevil' Gillham (Winds Of Genocide, Uncoffined, Lucifer's Chalice). Via deze laatste ben ik ook op het spoor van de band gebracht.

In het recente korte bestaan heeft de band al aardig wat aandacht weten te verzamelen, met dank aan een split via het huidige label, en actieve spammerij via facebook en youtube. Momenteel tourt de band (live uitgebreid tot vijftal) door de ons omringende landen, in het kielzog van labelgenoten Lord Vicar (die ook net een nieuw album uit hebben, daarover binnenkort hopelijk ook meer) om volgende week zaterdag 11 mei te eindigen op het Little Devil doom-festival. Usurper Of The Oaken Throne is het debuutalbum van Thronehammer, dat eerder deze week (3 mei) is verschenen.

Usurper of the Oaken Throne is werkelijk een hele zit, Thronehammer doet niet aan korte tracks (nou vooruit, eentje dan). Hoewel het album slechts zes titels telt, duurt het maar liefst een uur en achttien minuten. Had ik al gezegd dat Thronehammer epische doom metal speelt? Klassieke Candlemass-meets-Bathory-meets-Warhorse, zo omschrijft het label de muziek. En ja, daar zit allemaal wel wat in. Maar mij gaat het er om hoe ik deze muziek zelf beleef, en eerlijk gezegd zit ik beurtelings vastgenageld in mijn stoel vanwege de beklemmende atmosfeer, om vervolgens volledig te worden weggeblazen door de enorme kracht en agressie.

Wanneer opener Behind The Wall Of Frost van start gaat met die verrukkelijke samensmelting van logge riffs en sinistere, onheilspellende toetsenlijntjes zit ik direct in het album. Zo smerig en toch zo pakkend. Al snel volgt wat mij betreft een eerste verrassing: de cleane galmende vocale voordracht van Kat Gillham. Ik ken haar van haar andere bands eigenlijk alleen gruntend, maar deze kant van haar stem mag er ook zijn! Ik had het in elk geval niet verwacht, maar wat past het hier goed. Overigens wordt die grunt op andere momenten ook ingezet, uiteraard net zo overtuigend. Natuurlijk laten ook de instrumentalisten zich niet onbetuigd. Gaandeweg het luisteren gaat de volumeknop van enthousiasme steeds hoger, en zo krijg ik na een minuut of zeven de eerste knal voor m'n kop; wat een break! En vervolgens: wat een voortzetting, en wat een moddervet geluid. Dit is toch epiek in optima forma.

Damn wat vind ik dit gaaf; ik vrees dat ik hier als een echte fanboy ga klinken; en dat op m'n vijftigste, haha! Naast de dikke productie (die basgitaar!) mogen dan ook alle credits naar degene die deze muziek in elkaar heeft gesleuteld. De lange composities vervelen me geen moment. Ondanks de vele herhalingen blijven ze boeien, terwijl de op gepaste momenten ingezette intermezzo's voor voldoende afwisseling zorgen. Deze ingetogen passages zorgen daarnaast voor extra sfeer, en vooral dynamiek.

Usurper Of The Oaken Throne is dus gewoon zes keer keihard raak, zo heb ik mijn doom het liefst: rauw, smerig, eerlijk. Ik ben benieuwd of er dit jaar nog albums uit gaan komen die deze van Thronehammer uit mijn jaarlijst gaan stoten, ik denk eerlijk gezegd niet dat dat kan. En nu, op naar zaterdag!