Thundermother - Heat Wave

• BandThundermother [SE]
• TitelHeat Wave
• Release datum31-07-2020
• LabelAFM Records [DE]
• PromotorThe Rock Online [NL]
• Genre Hardrock

Tracklist

01. Loud and Alive
02. Dog From Hell
03. Back in '76
04. Into The Mud
05. Heat Wave
06. Sleep
07. Driving in Style
08. Free Ourselves
09. Mexico
10. Purple Sky
11. Ghosts
12. Somebody Love Me
13. Bad Habbits

Thundermother nog niet eerder besproken hier? Hoe dan? Dit Zweedse damesgezelschap timmert toch al de nodige jaren aan de weg, en doet dat toch behoorlijk verdienstelijk. Hun oerdegelijke, afwisselend bluesy en heavy rock moet toch menig old school liefhebber's hart sneller doen kloppen; het mijne in elk geval wel. Heat Wave is inmiddels hun vierde langspeler, dus hoog tijd om Thundermother hier eindelijk eens uitgebreid voor het voetlicht te brengen.

De band is in 2010 opgericht door gitariste Filippa Nässil. In 2014 en 2015 bracht de band de eerste twee studioplaten uit, echter zonder al te veel succes. Hierop besloten vier van de vijf leden er de brui aan te geven. Gelukkig is bandopperhoofd Nässil een doorzetter, en kwam met drie frisse dames al snel tot een doorstart, en in 2018 met een zelfgetiteld nieuw album.

Ja, het Zweedse en vrouwelijke equivalent van AC/DC is een gemakkelijk te plakken etiket, maar is daarom niet minder van toepassing. Want de opzwepende maar uiterst catchy hardrock van Thundermother klinkt als twee druppels bier, of zweet als die van het Australische voorbeeld. En dat is dus gewoon lekker. Met uitzondering van het slaapverwekkende, dus toepasselijk getitelde Sleep, is het wat mij betreft hier gewoon twaalf keer raak.

Loud And Alive is de perfecte opener, zowel qua titel als qua opzwepende stijl. Met nummers als Dog From Hell en Back In '76 is het lekker meestampen, waarna de dames met Into The Mud laten horen ook Motörhead-achtige snelheden aan te kunnen. Met titelnummer Heat Wave hebben we een onvervalste AC/DC-bluesrocker te pakken, een stijl die wordt uitgebouwd met Mexico. Driving In Style vind ik zelf een van de fijnere nummers van het album, want deze laat een heerlijke drive horen, en is daarnaast enorm pakkend. Daarna doet Free Ourselves er qua pakkendheid nog een schepje bovenop, al is deze wel weer enorm aan AC/DC te linken, zeker qua gitaarwerk. Over de gitaar gesproken: zonder de overige dames tekort te willen doen is Filippa Nässil toch wel de ster van dit team. Zelfs haar solo's zijn over het geheel genomen niet te versmaden.

Thundermother lijkt met het vierde album nu wel de slag te pakken te hebben. De band klinkt volwassener, en tegelijkertijd frisser dan ooit te voren. Het groepsproces werpt z'n vruchten af, en leidt in dit geval tot een (h)eerlijk rockend album, dat elke rechtgeaarde liefhebber van klassieke hardrock moet kunnen aanspreken. Ik wil er geen flauwe seksistische grap van maken, maar Thundermother is gewoon een band met ballen, die weet hoe je moet rocken! Nu wil ik de band wel eens live zien ook!