Tommy Stewart's Dyerwulf - Doomsday Deferred

• BandTommy Stewart's Dyerwulf [US]
• TitelDoomsday Deferred
• Release datum03-09-2021
• LabelBlack Doomba Records [US]
• PromotorC Squared Music [CA]
• Genre Doommetal

Tracklist

01. Doomsday Malum
02. Shadow in the Well
03. Two Trog Yomp
04. Madness for Two
05. Rolling My Own
06. Not Prey to Yourself
07. Indiscriminate Trepidation
08. Stars Flee in Pain
09. Why the Rotting Sun Speaks in Tongues
10. By the Blood of Mars

Ik stuit de laatste jaren wel vaker op bands of projecten die doom of doom metal claimen te spelen, maar dan zonder gitaar. Dat lijkt bijna een tegenstrijdigheid, metal zonder gitaar, maar dat blijkt toch regelmatig heel mooi uit te pakken. Ik was dan ook benieuwd toen Tommy Stewart's Dyerwulf aan mij werd voorgesteld, middels het derde album Doomsday Deferred.

Deze Tommy blijkt vooral bekend als voormalig bassist van de Amerikaanse cult-thrashband Hallows Eve. Toen die band er in 2013 definitief (al weet je dat nooit zeker natuurlijk) mee stopte besloot Tommy een doom-project op te starten. Het verhaal begon met de release van debuutalbum Clef Doom in 2015. Oorspronkelijk een soloproject kreeg Dyerwulf genoeg positieve reacties om Eric Vogt (drums) toe te voegen en live op te treden. De band ging door met hun volgende release, de titelloze Tommy Stewart's Dyerwulf LP in 2017. Daarna besloot hij een eigen label Black Doomba Records op te starten, waarmee diverse singles werden uitgebracht. Dyerwulf's derde langspeler is ook op dit label verschenen.

Dyerwulf omarmt een minimalistische benadering van doom, waarbij naast enkele gasten op drums, Tommy Stewart alles zelf voor z'n rekening neemt. Prominente rollen zijn weggelegd voor basgitaar en cello, getuige bijvoorbeeld Madness For Two, dat eigenlijk niet meer is dan een ruim twee minuten durende (opzwepende) solo. Of Why The Rotting Sun Speaks In Tongues, dat een cello-solo is. Maar die solo's op de zwaarste snaren komen ook op de overige nummers regelmatig voorbij (Two Trog Yomp!). Zeker voor een doomliefhebber zullen de gitaren dan ook nauwelijks gemist worden; ik vind zelf de muziek er wel extra spannend door worden.

Tommy's zangstem is in het begin even apart, maar ik ben er snel genoeg aan gewend. In combinatie met de nadruk op de basgitaar moet ik bij de meer ingetogen nummers en de wat neuzelende praatzang zo af en toe denken aan Primus - luister maar eens naar Not Prey To Yourself of Indiscriminate Trepidation, dan zul je begrijpen wat ik bedoel. Voor de rest weet Tommy de doom-sfeer aardig te grijpen. Zo moet ik (na het korte introotje Doomsday Malum) bij het eerste 'echte' nummer Shadow In The Well - al een single uit 2018 - zelfs denken aan de atmosfeer van Candlemass ten tijde van Ancient Dreams.

Verwacht van Tommy Stewart's Dyerwulf geen standaard doom of metal. Een paar tracks hangen van muzikale experimenten aan elkaar, naast enkele prachtige doom-composities. Ik kan zelf prima naar Doomsday Deferred luisteren, met dank aan de constant aanwezige onheilspellende atmosfeer. Afsluiter By The Blood Of Mars zou bijvoorbeeld niet misstaan als soundtrack bij een horrorfilm. Met recht spannende muziek dus!