Tomorrow's Rain - Hollow

• BandTomorrow's Rain [IL]
• TitelHollow
• Release datum11-09-2020
• LabelEigen beheer
• PromotorBlood Fire Death [ES]
• Genre Doomdeath, Doommetal, Gothic metal

Tracklist

01. Trees
02. Fear
03. A Year I Would Like To Forget
04. In The Corner Of A Dead End Street
05. Misery Rain
06. Into The Mouth Of Madness
07. Hollow
08. The Weeping Song [Nick Cave cover]
09. Fear (Acoustic)

Tomorrow's Rain is een bandnaam die alvast heerlijk mysterieus en melancholiek klinkt - zeer treffend zoals later zal blijken. Afkomstig uit Israel bestaat de band blijkbaar al sinds 2011, en zelfs als sinds 2002 wanneer je de periode onder de naam Moonskin meetelt. Toch komt pas in september 2020 het debuutalbum Hollow uit. Ik ben benieuwd naar deze mij volledig onbekende band!

Wat als eerste misschien opvalt is het hele leger aan gekende gasten dat z'n opwachting maakt op dit album. Ik noem even: de gitaristen Greg Mackintosh (Paradise Lost, Vallenfyre) en Jeff Loomis (Arch Enemy, Nevermore) en het vocale geweld van Aaron Stainthorpe (My Dying Bride), Fernando Ribeiro (Moonspell), Spiros Antoniou (SepticFlesh), Sakis Tolis (Rotting Christ), Mikko Kotamaki (Swallow The Sun), Kobi Farhi (Orphaned Land), Anders Jacobsson (Draconian) en Lisa Cuthbert (The Sisters Of Mercy).

Dat maakt twee dingen duidelijk: kwaliteit is gewaarborgd, en de muzikale insteek kan geen verrassing meer zijn: dat moet wel een soort mix zijn geworden van duistere gothic, melodieuze death en doom metal. Gaandeweg lijkt melancholie me hier het sleutelwoord qua sfeer, in muzikaal opzicht gaan de gedachten al snel naar de zogenaamde klassieke Peaceville three; daar is geen ontkomen aan. De sobere, neerslachtige albumhoes geeft wat dat aangaat ook al wel iets weg.

Mijn eerste kennismaking met Tomorrow's Rain waren de Hebreeuwse versies van de eerste twee tracks van het album, Trees en Fear. Juist de zang in deze voor mij vreemde taal geeft de muziek en de atmosfeer nog een extra mysterieus tintje; een fraai extra laagje wat mij betreft. Natuurlijk is er geen klagen over de afwisseling op Hollow. Zelfs nog zonder de vele gasten weet de band te overtuigen met hun klassieke doom/death metal mix, met daarbij ook nog wat gothic invloeden. Luister voor die laatste gedachte maar eens naar A Year I Would Like To Forget, al dan niet toevallig de enige track (en de kortste van het album) waarop geen gastartiesten te horen zijn. Of neem de Nick Cave-cover The Weeping Song er eens bij, met de zang van The Sisters Of Mercy's live-zangeres, waarop dat heerlijk sombere, dromerige, melancholieke sfeertje optimaal boven komt drijven.

Maar de hoofdmoot van het album bestaat toch echt uit robuuste maar melodieuze doom-death metal zoals die z'n oorsprong had in de vroege jaren '90. Naast de genoemde Peaceville three zou ik er ook nog wel Moonspell, Tiamat, en ons eigen Officium Triste bij willen slepen als mogelijke invloed. Deze muziek luistert verdomd lekker weg voor de liefhebber daarvan. De nummers zitten sterk in elkaar, afwisseling is meer dan voldoende aanwezig, en de sfeer is zoals je die mag verwachten; precies waar ik zo van hou. Geen enkel zwak nummer, maar van begin tot eind keihard raak!