Torchure - Beyond The Veil

• BandTorchure [DE]
• TitelBeyond The Veil
• Release datum04-11-2013
• LabelVic Records [NL]

Tracklist

01. The Veil of Sanity (intro)
02. In His Grip
03. Abysmal Malevolence
04. Mortal at Last
05. Resort to Mortality
06. Genocidal Confessions
07. Apathetic
08. Depressions
09. Vortex of Toughts
10. Beyond The Veil

Torchure was een Duitse death metalband die bestond van 1985 tot ergens in de jaren '90. In 1992 bracht de band het debuutalbum Beyond The Veil uit, waarna ook uitgebreid getourd werd. Het Torchure verhaal kreeg een bizarre wending toen de gebroeders Reissdorf (gitaar en bas) samen omkwamen tijdens een auto-ongeluk. De band ging door en bracht in 1993 nog een tweede album uit, Essence, waarna het einde snel naderde.

Het Nederlandse Vic Records heeft er al eerder blijk van gegeven om pareltjes uit de (vaderlandse) death metal historie opnieuw onder de aandacht te brengen; de heruitgave van het debuut van deze vergeten Duitse band past naadloos in die strategie. Er zijn twee geremasterde bonustracks aan het album toegevoegd, wat foto's en uiteraard de onvermijdelijke liner notes. Hoe dan ook, wederom een goed verzorgd product, en extra interessant omdat het oorspronkelijke album al jaren niet meer te krijgen is.

The Veil Of Sanity is het intro, waarachter je in eerste instantie niet meteen een death metal album verwacht. De keyboardgeluiden verrassen misschien enigszins, maar missen de sinistere uitwerking niet. Met In His Grip laat Torchure dan z'n ware aard horen: schurende en doomy riffs spelen de hoofdrol binnen een duister, slepend, smerig soort doomdeath metal. Zo primitief en rauw, maar o zo typerend voor die tijd en deze band; zo donker en kwaadaardig klinkend. Met naast die gitaren nog een griezelig boosaardige putgrunt en die zeer aanwezige, lekker rammelende bas, zijn alle ingrediënten in huis voor een heerlijk griezelig potje authentieke oer-death.

Wat Torchure nog extra heeft, zijn de al eerder genoemde toetsen, heel basic aanwezig, met heel simpele aanslagen op precies het juiste moment, net genoeg om de onheilspellende sfeer nog een tikje extra macaber te maken. Als de soundtrack van een 'slechte' horrorfilm, zo fout dat het mooi wordt. Dit wordt tevens benadrukt door de old school productie, zo authentiek, zonder dat er iets op kunstmatige wijze nog is bijgestuurd of opgepompt, zoals bij veel hedendaagse producties. En natuurlijk brengt die meer naturel werkwijze foutjes met zich mee, maar is dat juist niet de charme van die authentieke producties? Het gruizige geluid, zoals zo veel hedendaagse 'old school' bands dat proberen te benaderen, klinkt juist hier zo 'echt'.