Triptykon - Requiem (Live At Roadburn 2019)

• BandTriptykon [CH]
• TitelRequiem (Live At Roadburn 2019)
• Release datum15-05-2020
• LabelCentury Media Records [DE]
• Genre Dark rock / metal

Tracklist

01. Rex Irae (Requiem, Chapter One: Overture)
02. Grave Eternal (Requiem, Chapter Two: Transition)
03. Winter (Requiem, Chapter Three: Finale)

Thomas Fischer weet altijd wel wat snaren te beroeren. Noch bij Celtic Frost, noch bij Triptykon kiest hij voor de gemakkelijke weg. De man is altijd bezig met het ontwikkelen van zijn muzikale geesteskindje. De release Requiem (Live At Roadburn 2019) is, hoewel het een liverelease is, ook weer een voltooiing van een werkstuk dat lang geleden al in de beits is gezet. Het gaat om het werkstuk dat de overkoepelende titel Requiem draagt. Daar ontbrak het tweede hoofdstuk nog. Op de planken van het befaamde Roadburn festival maakte Triptykon samen met het Metropole orkest de puzzel compleet. Het resultaat is vastgelegd op beeld en geluid. De geluidsvariant bespreken we hier.

Zoals gezegd: Fischer kiest nooit de gemakkelijke weg. En ook hier wordt de luisteraar flink op de proef gesteld. Rex Irae opent vertrouwd. Dat kennen we we allemaal van het in 1987 verschenen Into The Pandemonium album van Celtic Frost. Destijds een noviteit als het gaat om combineren van metal met opera. De operavocalen zijn voor deze gelegenheid vervangen door de krachtige powervocalen van zangeres Safa Herughi. Die pakt haar deel op met de Floor Jansen-aanpak. En dat maakt de uitvoering anders en aardser dan het origineel. Daarmee is het echt een goede toevoeging op het origineel.

Het tweede hoofdstuk was het hoofdstuk dat speciaal voor deze gelegenheid is voltooid. Het gaat door het leven als Grave Eternal en het betreft een half uur durende trip door de geest van de aartsvader van Celtic Frost en Triptykon. Hier wordt de flexibiliteit van de luisteraar flink op de proef gesteld omdat de metal langzaam uitdooft en een soort ingehouden jam de overhand krijgt. Het stuk bestaat uit zes paragrafen. Waarbij de eerste opent met een zware cadans met fraai aanzwellend koperwerk en vervolgens de invallende strijkers die het langzaam lichter maken. Met uiteindelijk verstilling en aansluitend een dromerige solo van V. Santura in de beste David Gilmour-traditie. Daarna beweegt het stuk zich langzaamaan naar een spetterende climax om vervolgens het woord te laten aan het orkest voor een bombastische uitvoering van Winter.

Zo is dit een release die anders is dan al het andere Frost/Triptykon-werk. De metal is naar de achtergrond verdrongen maar dat betekent niet dat het materiaal minder intens is. Requiem is een zinderende doodsmis die de luisteraar uiteindelijk moeiteloos geboeid houdt. Ik vraag me alleen wel af hoe Grave Eternal een werkstuk is waar tientallen jaren aan gewerkt is. Het voelt meer als een improvisatie waar percussie, koper, strijkers, gitaar en bas een voorzichtige doch grimmige dans des doods aangaan. Het doet er allemaal niets aan af dat het een zeer meeslepende belevenis is. Niet alleen een mooi souvenir voor diegenen die erbij waren maar een artistieke toevoeging aan ieder Frost- en Triptykon-collectie. Ik bleef wel een beetje met een honger zitten naar een uitgebreidere setlist met ander materiaal. Misschien volgt dat ooit nog eens keer.