Tyranny - Aeons In Tectonic Interment

• BandTyranny [FI]
• TitelAeons In Tectonic Interment
• Release datum18-09-2015
• LabelDark Descent Records [US]
• PromotorSure Shot Worx [DE]

Tracklist

01. Sunless Deluge
02. A Voice Given Unto Ruin
03. Preparation Of A Vessel
04. The Stygian Enclave
05. Bells Of The Black Basilica

Toen Tyranny in 2005 de aarde welhaast uit zijn baan stootte met het ultrazware oergeweld van het dan actuele Tides Of Awakening, leek het er even op alsof de verantwoordelijke muzikanten zelf ook aan de door henzelf losgeweekte krachten waren bezweken. Gelukkig wist men vanuit de diepten van de met donkere mysteriën doordesemde aardkorst toch weer een weg naar de oppervlakte te banen. Om vervolgens weer een lang slapende kracht van ongekende proportie te ontketenen.

Het Finse Tyranny is ooit ontstaan vanuit de as van het ter ziele gegane doomtrio Wormphlegm en brengt in de vorm van Aeons in Tectonic Interment haar tweede volledige langspeler uit. Qua stijl is er niet zoveel veranderd. Nog steeds gaat de band prat op een traditionele funeral doomorgie. Zo één waarin riffs zich slechts mondjesmaat ontvouwen, waarin drums als incidentele mokerslagen enigszins een ritme aanbrengen aan een verpletterende geluidsmuur en waar slechts in de verte ook nog wat melodie te bespeuren is. Het geheel is verwerkt in een vijftal uitgesponnen stukken die met een tergende traagheid de buis van Eustachius binnendringen.

Wat opvalt is dat in tegenstelling tot het eerder genoemde Tides Of Awakening, het geluid een stuk toegankelijker is gemaakt. De illustere voorganger bestond uit een welhaast ondoordringbare geluidscollage dat tegelijkertijd ook precies de juiste smaak aan het geheel gaf. Aeons In Tectonic Interment daarentegen laat haar details in volle glorie en met het grootste gemak aan de luisteraar opdringen. Het album klinkt haast transparant. Maar wie nu denkt dat Tyranny eenzelfde gematigde koers bewandelt als het Duitse Ahab sinds The Divinity Of Oceans, komt bedrogen uit. Tyranny klinkt ondanks het kristalheldere geluid nog altijd als net zo zwaar als het losgebroken monster van Loch Ness dat aan de kust gelegen gebieden verwoest met overweldigende tsunami's veroorzaakt door slechts een zwieper van zijn reusachtige staart.

Soms worden de pulserende doomtrips onderbroken met prachtige sfeerstukken waarin zachtjes ruimte wordt gemaakt door mysterieuze soundscapes en Gregoriaans koorgezang. Het subtiel opgebouwde The Stygian Enclave wisselt hier vrijwel ongemerkt door van stemming door het gefaseerd aanbrengen van lagen aan het trage doch woest doorstampende tempo. Zo schept Tyranny precies die prehistorische sfeer die het placht uit te stralen. Het nummer is een waar hoogtepunt in de aaneenschakeling van sterke momenten.

Met Aeons In Tectonic Interment doorbreekt Tyranny een lange stilte met even traditioneel als kwalitatief hoogstand klinkend funeral doomwerkstuk. Het open toegankelijke karakter van de plaat was even wennen maar blijkt na een luisterbeurt of wat toch een grote meerwaarde te zijn voor het totaalgeluid van de band. Een onbetwiste aanrader voor diegenen die van trage, zware en sfeervolle metal houden.