U.D.O. - Game Over

• BandU.D.O. [DE]
• TitelGame Over
• Release datum22-10-2021
• LabelAFM Records [DE]
• PromotorThe Rock Online [NL]
• Genre Hardrock, Heavy / power metal

Tracklist

01. Fear Detector
02. Holy Invaders
03. Prophecy
04. Empty Eyes
05. I See Red
06. Metal Never Dies
07. Kids And Guns
08. Like A Beast
09. Don't Wanna Say Goodbye [Bonus]
10. Unbroken
11. Marching Tank
12. Thunder Road
13. Midnight Stranger
14. Speed Seeker [Bonus]
15. Time Control [Bonus]
16. Metal Damnation

Die Udo is op z'n 'oude dag' - zeg ik respectvol, de man is inmiddels 69 - nog een bezig baasje. Zowel met Dirkschneider (als live-band) als met z'n Old Gang (er schijnt aan een album gewerkt te worden, over de eind augustus verschenen EP was ik niet zo positief) is hij actief, terwijl er ook net een nieuw U.D.O.-album uit is. Over die laatste ga ik het hier even hebben. Game Over. Nee, schrik maar niet, zo heet het album, ik kan me niet voorstellen dat Udo al plannen heeft om met pensioen te gaan.

Ik kom hiermee tot de ontdekking dat ik nog nooit een studio-album van U.D.O. besproken heb, en dat is op zich best knap, want Game Over is nummer zeventien! En dan staan er ook nog eens zestien nummers op, en duurt het album bijna zeventig minuten. Ik kan dus gelijk aan de bak. Al ben ik wel bang dat dit een overkill aan dertien (zestien inclusief bonussen, haha) in een dozijn klassieke heavy rock / metal gaat worden.

Ja, kwalitatief is Game Over dik in orde. Lekker pakkend geluid, strakke, heldere productie, adequate muzikanten, en - ook niet onbelangrijk in dit geval - acceptabele vocalen. Daar is allemaal niks mis mee. En dan voel je natuurlijk een maar aankomen. Die maar is, dat 'niks mis mee' en oerdegelijk zo'n beetje het beste etiket is dat ik hier op kan plakken. Natuurlijk, het album luistert verdomd lekker weg; een beetje headbangen hier, midtempo stampen daar. Maar laten we heel eerlijk zijn: echt bijzonder is het allemaal niet, laat staan onderscheidend.

Ja, ik heb respect voor de loopbaan van Udo Dirkschneider (en zijn kompanen). En ja, ik mag graag naar old school metal luisteren. Metal Never Dies wordt hier dan ook voorgedragen, jazeker, dat denk ik ook. Van de eerste helft van het album vind ik de eerste vier tracks Fear Detector, Holy Invaders, Prophecy en Empty Eyes prima nummers, maar zodra de AC/DC-kloon Kids And Guns voorbij komt wordt het toch wel wat minder. Met het uptempo Like A Beast komt de band gelukkig weer sterk terug en kunnen we in het refrein weer lekker meedoen.

Don't Wanna Say Goodbye doet de tenen in de schoenen krommen (niet meer doen alsjeblieft!) maar wordt opgevolgd door een van de sterkere nummers van het album Unbroken. Marching Tank doet me iets te veel denken aan Heaven And Hell, terwijl daarna Thunder Road het wel weer wat beter doet. Het gehalte aan midtempo, te trage nummers begint me wel een beetje op te breken. Er had best wat vaker gas gegeven mogen worden wat mij betreft.

Qua gevoel gaat het duidelijk heen en weer met dit nieuwe U.D.O.-album. Ik hoor zeker een ruime handvol interessante tracks, maar minstens net zo veel overbodige. 'Half killer, half filler' is natuurlijk geen beste slogan om Game Over aan te prijzen, maar dat is wel waar het wat mij betreft op neer komt.