Ufomammut - 8

• BandUfomammut [IT]
• Titel8
• Release datum22-09-2017
• LabelNeurot Recordings [US]
• PromotorKonkurrent [NL]
• Genre Doommetal, Psychedelische rock, Spacerock, Stoner

Tracklist

01. Babel
02. Warsheep
03. Zodiac
04. Fatum
05. Prismaze
06. Core
07. Wombdemonium
08. Psyrcle

Het Italiaanse Ufomammut bestaat al sinds 1999, heeft al de nodige albums uitgebracht, en al even donderende en schokkende (letterlijk) optredens verzorgd. Tot nu toe is de band hier echter nog nooit aan de orde geweest. Hoog tijd om dat eens goed te gaan maken, en wel met studio-album nummer 8 - wanneer we de twee Oro platen uit 2012 tenminste als één geheel zien - met de titel 8.

Zelden heeft een band z'n naam zo goed uitgekozen als deze Italianen hebben gedaan. Ufo staat uiteraard voor alle ruimtelijke, space, dan wel psychedelische aspecten van de muziek, terwijl de zwaarte van de mammoet ook voor zich spreekt, en zich niet alleen terug laat horen in de loodzware doomende klanken, maar ook in de stevigheid van de muziek in het algemeen. En het stevige vertrouwen in het inmiddels volledig eigengemaakte geluid: Ufomammut klinkt altijd herkenbaar.

De basis van de muziek van Ufomammut laat zich dan ook eenvoudig uitleggen met de termen logge riffs, stroperig vette bassen, psychedelische toetsen en spacy synthesizers. Waarbij vocalen van zeer ondergeschikt belang blijken te zijn. De band heeft wat mij betreft een bijna ideale verhouding gevonden om doom en psychedelica met elkaar te vermengen. De snaren ronken vrijwel onophoudelijk, gedrenkt in fuzz en distortion, terwijl toetsen en geluidseffecten voor een tripperige sfeer zorgen. Het is qua geluid vooral heel veel dat Ufomammut op z'n luisteraars afvuurt.

Dat er op 8 ook nog eens 8 tracks staan is ook wel redelijk opvallend. Meer dan in het verleden lijkt Ufomammut zich toe te leggen op meer compacte en traditionele composities. Dit betekent daarmee ook dat we meer 'echte' muziek en instrumenten te horen krijgen ten koste van drone- en ambient-passages die eerdere langere composities sierden. Of dat een verbetering is mag ieder voor zich uit maken, maar ik vind het de beluisterbaarheid wel ten goede komen. Evengoed gaat het niet ten koste van de afwisseling, want de band heeft nog genoeg sonische experimenten in petto voor de aandachtige toehoorder.

De hallucinerende affecten van de loodzware muziek blijken nog altijd niet uitgewerkt, ondanks dat Ufomammut z'n koers licht verlegd heeft. De 8 in de albumtitel lijkt daarnaast verdacht veel op het oneindigheid-teken, als bewijs dat de band onvermoeid doorgaat, en in ontwikkeling zal blijven. Het trio muzikanten is dan ook al vanaf het prille begin zonder onderbreking bij elkaar. Zo is ook hun muziek op 8: zonder onderbreking. Weliswaar met een begin- en eindpunt (dat kan niet anders op een album) maar met de rotsvaste gedachte om door te gaan op de ingeslagen (melk)weg.