Ugly Kid Joe - Rad Wings Of Destiny

• BandUgly Kid Joe [US]
• TitelRad Wings Of Destiny
• Release datum21-10-2022
• LabelMetalville [DE]
• PromotorThe Rock Online [NL]
• Genre Hardrock

Tracklist

01. That Ain’t Livin‘
02. Not Like The Other
03. Everything’s Changing
04. Kill The Pain
05. Lola (The Kinks-cover)
06. Dead Friends Play
07. Up In The City
08. Drinkin’ And Drivin’
09. Failure
10. Long Road

Ugly Kid Joe, wie kent ze niet? De band zal wel voor eeuwig verbonden blijven met hun twee bekendste nummers Everything About You en hun versie van de evergreen Cats In The Cradle. De band had een korte maar krachtige toptijd van 1991 tot 1996, toen de band na een EP en drie albums in 1997 al weer uit elkaar viel. Sinds 2010 is de band weer alive and kicking, in dezelfde samenstelling als waarin de band uit elkaar ging. Dat leidde onder meer tot het alleraardigste album Uglier Than They Used Ta Be (de titel verwijst natuurlijk nadrukkelijk naar de debuut EP uit 1991 As Ugly As They Wanna Be) in 2015, waarop de band liet horen niet slechts op het verleden te hoeven teren.

Sindsdien is het al weer aardig stil, en duurde het dus zeven jaar eer de opvolger verscheen. Mocht Rad Wings Of Destiny voortborduren op z'n voorganger, dan zou daar weinig mis mee zijn. Maar helaas, dat is wat mij betreft niet het geval. Daar waar Ugly Kid Joe op hun vorige album nog redelijke fris en gedreven voor de dag kwam, lijkt die sfeer op dit nieuwe album wel heel ver weg.

Om even kort een paar tracks door te lopen: opener That Ain’t Livin‘ luistert lekker weg, maar is uiteindelijk zo'n nummer waarvan AC/DC er in hun loopbaan al meer en betere heeft gemaakt. Net als Failure bijna aan het eind van het album de enige serieus te nemen rocksong van de plaat. Verder horen we de nodige akoestisch georiënteerde tracks voorbij komen, zoals Everything’s Changing en Kill The Pain, en die weten me nou niet bepaald te raken. De Kinks-cover Lola vind ik wel erg plichtmatig, en ontbeert een eigen inbreng. Het dieptepunt heb ik denk ik wel bereikt met Drinkin’ And Drivin’, al doet ook afsluiter Long Road een gooi naar de vervelings-hoofdprijs.

Het zal best dat er op Rad Wings Of Destiny een paar leuke meedeiners staan, of liedjes die die goed in elkaar zitten. Ik mis power, de ondeugd en de uitbundigheid die de band vroeger uitstraalde. Dit is me allemaal veel te serieus, te braaf, en vooral veel te ingetogen.