Ulcerate - Cutting the Throat of God

• BandUlcerate [NZ]
• TitelCutting the Throat of God
• Release datum14-06-2024
• LabelDebemur Morti Productions [FR]
• Genre Melodieuze deathmetal, Melodieuze/ Symfonische black metal

Tracklist

01. To flow through ashen hearts
02. The dawn is hollow
03. Further opening the wounds
04. Transfiguration in and out of worlds
05. To see death just once
06. Undying as an apparition
07. Cutting the throat of God

Het was voor mij eerlijk gezegd even inkomen in deze laatste onthulling van het Nieuw-Zeelandse Ulcerate. Maar uiteindelijk denk ik dat er in de vorm van Cutting The Throat Of God een heel puik werkstuk is afgeleverd. Het begon heel even bij de van DsO bekende dissonantjes die het geluid domineren, dat mij de gedachte bekroop dat dit al te vaak gedaan was. Maar dat is schijn. Ulcerate onderscheidt zich door het toepassen van onorthodoxere songstructuren waardoor een verhoogde spanning zich van de luisteraar meester kan maken.

To Flow Through Ashen Hearts opent wat dat betreft al meteen met de ingewikkelde visitekaart. De mengelmoes van technische death en black buitelt over de argeloze luisteraar heen en lijkt om die reden niet op gang te komen. Maar dat blijkt dan juist precies datgene te zijn wat het nummer gaaf maakt. Het is wachten op het losbarstende onheil dat niet lijkt los te barsten.

Further Opening The Wounds is vanuit die aanpak bekeken een andere track die mij op is gevallen. Hier nemen hele spaarzame melodieuze momentjes het uiterst dapper op tegen een overmacht aan de eerder omschreven dissonantjes waarmee er een sonische variant op het aloude verhaal van David & Goliath zich lijkt te ontvouwen. De korte melodieuze uitspattingen geven houvast. Houvast aan de korte blastpassages, net zo korte vertragende passages en de straffe polka's die de boel aan elkaar knopen. Dat is dan het muzikale aspect. Want had ik al iets over spanning geroepen? De spanning die hieruit voortvloeit, is om te snijden. Onderhuids broeit het dermate waanzinnig zodat de keel van ondergetekende langzaam dichtgeknepen wordt.

Voorzichtige rustpuntjes treffen we aan in het machtige Transfiguration In And Out Of Wounds waarin een voorzichtige hoofdknik naar Nile gemaakt wordt. De wijze waarop het epos zich vanuit de diepere spelonken van de aarde een weg naar boven probeert te verschaffen, is vergelijkbaar met de aanpak van de Amerikanen. Hier verraden de getormenteerde brullen van de vocalist de inspanning, maar blijft in nevelen gehuld of de poging ook geslaagd is. Het avontuur is opnieuw het hoofdingrediënt.

Ook de tweede helft van het album is bevolkt met lange stukken waaruit in beginsel niet duidelijk wordt naar welk nummer je precies zit te luisteren. To See Death Just Once is dan nog wat rechtlijniger met zijn repeterende tremolo-riffs. Terwijl Undying As An Apparition weer wat meer op deathmetal is gericht met zijn enkele nekken-brekende onderbrekingen.

Als dan de achtbaanrit die het titelnummer met zijn stoere onderhuidse melodieën is, de boel waardig afsluit probeer ik al ademhappend opnieuw de play-knop aan te raken. Want dit is zo'n album waarop keer op keer weer nieuwe dingetjes te ontdekken vallen.