Uncoffined - Ritual Death and Funeral Rites

• BandUncoffined [GB]
• TitelRitual Death and Funeral Rites
• Release datum10-10-2013
• LabelMemento Mori [ES]

Tracklist

01. Twisted shape of creeping terror
02. Night of the witch childe
03. Ritual death and funeral rites
04. Blasphemous execration of holy ground
05. The devil and the old cursed tree
06. Frustrations (Revelation cover)

Uncoffined are a morbid musical entity influenced by old school death/doom, traditional doom metal, nihilistic and misanthropic sludge, old stinking graveyards that reek of death, old Hammer horror/low budget/zombie movies, the occult and clandestine satanic rituals.

Wanneer een band zich op deze manier voorstelt hebben ze mij al bijna binnen. Uncoffined is een nieuwe Engelse doomband, opgericht in 2011. De muzikanten hebben al wel de nodige ervaring opgedaan en/of zijn daarnaast ook nog actief in bands als Blessed Realm, Winds Of Genocide en Salute To The Sun/The Obscene. De band is eigenlijk per toeval ontstaan toen zangeres Kat en gitarist Glynn langzamere muziek wilden gaan maken naast de muziek waarmee ze al actief waren. Bijzonder is wel dat de zangeres pas vanaf toen is gaan drummen, en dit dus pas twee jaar doet. De (gebroeders?) Sugden(s) op gitaar en bas maakten de band compleet. Ritual Death And Funeral Rites is de eerste muzikale uiting van deze band, eigenlijk bedoeld als demo/promo, en via Memento Mori fatsoenlijk gemasterd en op CD geknald. Waarvoor hulde!

De muziek die het viertal ten gehore brengt is een mix van pure klassieke doom en old school death/doom; zonder franje. Trager dan traag, logger dan log, en zo verrot smerig. De ranzige riffs rijgen zich aaneen tot slopend stroperige en deprimerende songs, de onheilspellende vocalen gaan door merg en been. De samples die de nummers verbinden zijn fragmentjes uit de beruchte oude low budget Hammer zombiefilms, waarmee het dus met de inspiratie wel goed zit.

Invloeden zijn er te horen van doombands uit alle tijden, van Black Sabbath via St. Vitus en Pentagram, Candlemass en (vooral) Cathedral, tot aan Celtic Frost, Dream Death en zelfs Paradise Lost en Autopsy. Ook de Amerikanen van Revelation hebben lichtelijk als voorbeeld gediend, getuige de coverversie van Frustrations (van het album Never Comes Silence uit 1992). Uncoffined heeft (uiteraard) een heel eigen draai gegeven aan deze intens triest klinkende track.

Het is wat mij betreft heerlijk zwelgen in deze poel van verdriet, eenzaamheid en andere depressief makende emoties. In combinatie met teksten over zombies en andere rottende lichaamsdelen is dit toch wel het ultieme recept om het huidige jaargetijde in al zijn ellende tegemoet te treden. Ik krijg voorlopig nog geen genoeg van Ritual Death And Funeral Rites en laat mij gewillig meevoeren in deze verderfelijke neerwaartse spiraal. Ik zeg: Roadburn!