Urfaust - Untergang

• BandUrfaust [NL]
• TitelUntergang
• Release datum25-08-2023
• LabelVán Records [DE]
• PromotorAcherontic Arts [DE]
• Genre Drone / Ambient, Melodieuze/ Symfonische black metal

Tracklist

01. Untergang
02. Höllenkosmos
03. Leere
04. Reliquienstaub
05. Vernichtung
06. Atomtod
07. Abgrund

De entiteit Urfaust liet zich nooit vangen in de vermetele hokjesgeest die vooral in de zwartmetalen zijden des levens wild om zich heen slaat. Toch is de geest terug in de fles en hebben we te maken met de ondergang van het duo in deze vorm. De titel Untergang mag derhalve letterlijk genomen worden. De geportretteerde duivel op de albumhoes is dan eindelijk onder de tafel gedronken. 'Dronken' is ook opnieuw het toverwoord dat de manifestaties op het het laatste album kenmerken. Untergang kent een aangenaam zwalkende sfeer waarmee het heerlijk balanceren is tussen licht en duisternis.

In die zin is het allemaal niet zo afwijkend van de rest van het oeuvre. Het druilerige titelnummer zet de raderen op lome wijze in gang en kent naast de lucide zwartmetalen geluidsmuur ook de nodige uitstapjes naar contreien waar doom en stoner de dienst uitmaken. Het navolgende Höllenkosmos trekt de luisteraar dieper de met duisternis omgeven afgrond in. Dit stuk weet met simpele akkoorden een gitzwarte vlam te doen oplaaien. De getergde en de vervormde zang maakt de boel nog net wat zieker en mistroostiger. Het is bijzonder dat er met relatief weinig spanning en ontlading een dergelijke straf decor wordt neergezet.

Leere heeft weer dat zwalkende gevoel van een eenzame tocht van herberg naar huis die in benevelde toestand afgelegd moet worden. De subtiele industriële tonen geven weg dat er meer in de compositie verborgen zit dan op het eerste gehoor lijkt. Reliquienstaub laat zich omschrijven als een dromerig intermezzo. Een beetje Burzumesque maar toch net even anders. Een intermezzo dus. Eentje die dan langzaamaan overloopt in wat als Vernichtung door haar miserabele leven mag gaan. Ik durf bijna niet te zeggen dat de aanvang van deze koortsdroom gestoeld lijkt te zijn op Metallica’s Orion. Nog meer reden voor de zwarte horden om Urfaust te blijven haten.

Na het bevreemdende tussendoortje Atomtod breekt dan toch de definitieve val aan in de vorm van het net zo toepasselijk gedoopte Abgrund. Het is zo loom als de rest van de plaat en ook de stonervocalen geven er een intoxicerende draai aan. Soms moet ik denken aan een hele vlotte Moss (de Britse Moss welteverstaan). Als het stuk rücksichtlos in de vergetelheid wegsterft, rest niets anders dan nog eens op de playknop te drukken want de plaat duurt wat mij betreft net iets te kort. In die zin zit er wat mij betreft ook nog wel groeiwaarde verborgen in Untergang.

Ik weet zo net niet of Untergang Urfausts beste werkstuk is, maar wel dat er een moeilijk af te weren aantrekkingskracht is tussen mij en Untergang. Het is grappig dat er met stonermuziek een link is te leggen met hallucinerende rookwaar die ik zelf niet gebruik en hier weer niet dronken hoef te zijn om mee te deinen in het licht benevelde gevoel van de plaat. Daarmee is Untergang meer dan geslaagd.

Of het echt het laatste is wat we van het duo zullen vernemen, zal alleen de duvel wel weten.