Valborg - Endstrand

• BandValborg [DE]
• TitelEndstrand
• Release datum07-04-2017
• LabelProphecy Productions [DE]
• Genre Dark rock / metal

Tracklist

01. Jagen
02. Blut am Eisen
03. Orbitalwaffe
04. Beerdigungsmaschine
05. Stossfront
06. Bunkerluft
07. Geisterwürde
08. Alter
09. Plasmabrand
10. Ave Maria
11. Atompetze
12. Strahlung
13. Exodus

Wie mijn bespreking van de single Werwolf van het Duitse Valborg heeft gelezen, mag gerust het meeste weer vergeten van wat ik daar over de band en vooral de muziek schreef. Endstrand heet het nieuwe (zesde) album, dat begin april al uitkwam, en is het album dat daar voor verantwoordelijk is.

Jagen en Blut Am Essen doen in niks denken aan de doom/death die ik de band eerder toedichtte. Hier horen we vooral militaristische ritmes en hakkende riffs, waardoor de scherpe metal bijna naar industrial neigt. Elektronische invloeden zijn er sowieso, het geeft de muziek ook wel een beetje een dark wave-achtige inslag (Bunkerluft). 1 ding is wel kaarsrecht overeind gebleven: de vergelijking met Tom G. Warrior bands, of dat nou (latere) Celtic Frost of Triptykon is. En inderdaad, die vergelijking komt voor een belangrijk deel op het conto van de vocalen, maar vergis je ook niet in het gitaarwerk. Luister bijvoorbeeld maar eens naar Plasmabrand - zie video hieronder - en je zult begrijpen wat ik bedoel.

Orbitalwaffe (maar even verderop ook Geisterwürde) voegen al aanzienlijk meer gothic en doom-elementen toe, maar blijken niet maatgevend voor het gros van de nummers op het album. Nummers ook die opvallend kort zijn, waardoor soms zelfs een beetje een punk-sfeertje ontstaat. Zeker in combinatie met de rauwheid en agressie van deze destructieve muziek is dat nog helemaal niet zo'n rare gedachte.

Wat ook als een paal boven water staat is de absoluut donkere, onheilspellende sfeer die als een verstikkende deken over het album hangt. De scherp uitgespuwde Duitstalige teksten (nou ja teksten; de titel wordt vaak tot in den treuren herhaald, als een marcheer-oefening) maken het er ook niet prettiger op. Afgezien van de taal duikt de naam van Type O Negative regelmatig in mijn hoofd op ter vergelijking, een band waarmee zeker qua sfeer (donkere romantiek), maar ook regelmatig qua muzikale invulling overeenkomsten te vinden zijn. Inderdaad, zoals op het voorlaatste studio-album Romantik. Die titel zegt ook al heel veel natuurlijk, in deze context gezien.

Gezien de uiteenlopende invloeden en invalshoeken blijkt het nog niet zo gemakkelijk om de muziek van Valborg in een hokje te stoppen. Dat maakt het wat mij betreft juist alleen maar interessanter. De heersende donkere (apocalyptische?) sfeer overschrijdt alle hokjes, en daar gaat het maar om lijkt me zo. Hoewel vorig werk me beter lag kan ik met Endstrand toch ook wel grotendeels uit de voeten, ik blijf Valborg dan ook in de gaten houden.