Vampyromorpha - Fiendish Tales Of Doom

• BandVampyromorpha [DE]
• TitelFiendish Tales Of Doom
• Release datum27-05-2016
• LabelTrollzorn [DE]
• PromotorSure Shot Worx [DE]

Tracklist

1. Deliver Us from the Good
2. Häxanhammer
3. Metuschelach Life Cycle
4. Satan's Palace
5. Bacchus
6. Peine Forte et Dure
7. I Am So Afraid (Fleetwood Mac cover)

Vampyromorpha is een duo dat - in eerste instantie tot mijn eigen verbazing - afkomstig is uit Duitsland. Gezien de bandnaam, (het geweldige!) artwork met hints naar horrorfilms, en uiteraard vooral de muziek, vermoedde ik met een Italiaanse doomband van doen te hebben. Niet dus. Vampyromorpha is ontstaan in 2014, en bracht in oktober 2015 in eigen beheer het album Six Fiendisch Tales Of Doom And Horror... uit. Deze zou mogelijkerwijs voor altijd in de diepe underground verstopt geweest kunnen blijven, wanneer niet label Trollzorn band en album had opgepikt voor een nieuwe release. Met een ingekorte, iets meer pakkende titel, en een extra track, wordt later deze maand Fiendish Tales Of Doom uitgebracht.

De muzikale insteek had ik dus al een beetje verklapt: Vampyromorpha brengt ons een mix van traditionele metal en doom. Denk daarbij aan bands als Black Sabbath, Saint Vitus, Pagan Altar, Pentagram en natuurlijk ook Candlemass en Solitude Aeturnus. En vergeet mijn onvolprezen helden van Witchfinder General niet! Giet daar dan een spannend sausje overheen dat doet denken aan de regelmatig door mij beschreven Italiaanse doom- en horror-scene, en je hebt het plaatje wel compleet denk ik.

Wanneer opener Deliver Us From the Good tot mij is doorgedrongen ben ik eigenlijk al meteen verkocht. Doomy heavy metal, enorm catchy, en toch een lekker duistere ondertoon. Vooral voor het typerende (Hammond) orgelgeluid ga ik echt helemaal plat, verslavend gewoon! Even later wordt het met Häxanhammer daadwerkelijk nog wat donkerder, en is het creepy feestje compleet. Allen dat intro al met dat ijle orgeltje, de rillingen lopen me al over de rug. Dit is echt lekkere soundtrack-muziek! Metuschelach Life Cycle is het snelste nummer van de plaat, en klinkt echt heel negatief. Er hoort ook nog wel een persoonlijk verhaal bij dit nummer (de vriendin van de zanger overleed op 29-jarige leeftijd aan kanker) waardoor het een therapeutische werking heeft gehad. En dat hoor je er ook wel een beetje aan af, zeker met deze kennis er bij.

Satan's Palace is de lange, epische track van het album, dat uit drie delen bestaat en een mooi liefdesverhaaltje met een twist vertelt. Het is een lekker afwisselend nummer, dat over het geheel genomen de vaart er lekker in houdt, en een paar leuke gitaarsolo's bevat. Daarna is Bacchus het nummer op het album dat me het meest aan Black Sabbath doet denken. Daarnaast heeft het een lekker catchy refreintje: ook niet te versmaden natuurlijk. Peine Forte et Dure is een meer klassieke doomtrack, en als ik de tekst zo hoor behandelt het ook de al even klassieke onderwerpen. Het gitaarwerk bevalt me op dit nummer vooral, maar ook de algehele sfeer.

Hoewel Vampyromorpha nog niet al te veel materiaal in de bagage heeft, heeft de band bij mij (onder anderen) al indruk gemaakt met de covers die ze gefabriceerd hebben. I'm So Afraid sluit hier het album af, en is een cover van Fleetwood Mac, oorspronkelijk uit 1975, een van origine een zwaar op de hand liggende, ballad-achtige rocksong. Het nummer is bij die band in de loop der jaren uitgegroeid tot een live-favoriet, en wordt uitgevoerd in een vaak epische setting. Eigenlijk smeekte het nummer om een doom-behandeling, dus deze van Vampyromorpha is absoluut een geslaagde wat mij betreft.

Hoewel Fiendish Tales Of Doom hiermee afgelopen is, heeft de band bij wijze van demo ook eens het obscure nummer Rock Hard van Fallout opgenomen. Fallout heeft kort bestaan in het begin van de jaren '80, en was het eerste noemenswaardige bandje van Peter Steele en Josh Silver, die later uiteraard met Type O Negative furore zouden maken. Rock Hard is samen met b-kantje Batteries Not Included op single verschenen (1981), en het enige materiaal dat ooit van die band verscheen. Uiteraard krijgt ook Rock Hard een echte Vampyromorpha behandeling, compleet met Type O Negative-achtig toetsenwerk. Een waar eerbetoon!

Ik zie dat ik nogal wat woorden nodig heb gehad om Vampyromorpha mijn enthousiasme te betuigen, maar dat is het dubbel en dwars waard. Dit duo heeft me een aangename verrassing bezorgd!