Vandenberg - 2020

• BandVandenberg [NL]
• Titel2020
• Release datum29-05-2020
• LabelMascot Label Group [NL]
• PromotorPimp [NL]
• Genre Hardrock

Tracklist

01. Shadows of the Night
02. Freight Train
03. Hell and High Water
04. Let It Rain
05. Ride Like The Wind
06. Shout
07. Shitstorm
08. Light Up The Sky
09. Burning Heart – 2020
10. Skyfall

Vandenberg is terug! Terug aan het front met een nieuwe line-up en met een nieuw album, toepasselijk getiteld 2020. Ok, de man was natuurlijk al weer helemaal aanwezig met z'n Moonkings, maar nu weer officieel onder de enige echte eigen naam. Adje Vandenberg heeft inmiddels weliswaar de pensioengerechtigde leeftijd al ruimschoots bereikt, maar geraniums zijn aan hem nog lang niet besteed! Misschien overbodig, maar toch 'even' een geschiedenislesje.

Onder leiding van meestergitarist Adrian Vandenberg bracht het Nederlandse viertal in de jaren '80 drie kwaliteitsalbums uit, namelijk het titelloze debuut uit 1982 met de hitsingle Burning Heart (het is niet voor niets dat deze in een nieuwe versie een plaats op het nieuwe album heeft gekregen), Heading For A Storm (1983) met de hitsingle Different Worlds en Alibi (1985). Ze waren zeer succesvol, zowel commercieel alsook artistiek. De band toerde door de VS, Japan en Europa met onder meer Ozzy Osbourne, KISS, Rush, Scorpions, Michael Schenker. Na Vandenberg - de band - heeft de gitarist een nog indrukwekkendere carrière. Hij was 13 jaar lid van Whitesnake op het hoogtepunt van hun roem, droeg bij aan diverse hits en keerde terug voor verschillende reünies. Hij maakte deel uit van supergroep Manic Eden en meer recent heeft hij laten zien het nog steeds niet verleerd te zijn bij Vandenberg's Moonkings.

We vergeten voor het gemak maar even de malaise die een hardnekkige blessure teweeg heeft gebracht, en gaan fast forward naar 2020 - het jaar en het album. Ad sloeg een enorme slag door de in Chili geboren Ronnie Romero als zanger binnen te halen die de afgelopen jaren een enorme reputatie heeft opgebouwd bij Ritchie Blackmore's Rainbow. Zodra Romero aan boord was, zijn nieuwe nummers geschreven die aansloten bij de vocale capaciteiten van de zanger. De ritmesectie voor de nieuwe line-up bestaat uit bassist Randy van der Elsen (van NWOBHM band Tank) en de zeer gewaardeerde sessie-drummer (en veelkunner) Koen Herfst. Daarnaast zijn ook nog twee beroemde gasten op het album te horen, namelijk bassist Rudy Sarzo (Whitesnake, Ozzy Osbourne, Quiet Riot, Dio, Queensryche) en drummer Brian Tichy (Whitesnake, Ozzy Osbourne, Foreigner, Billy Idol). Het album werd geproduceerd door Bob Marlette (Black Sabbath, Alice Cooper, Marilyn Manson, Rob Zombie).

Het zal niet verbazen dat het nieuwe album voornamelijk drijft op de kracht van het 'superduo' Vandenberg / Romero. Dat deze twee de meeste aandacht krijgen toebedeeld in de onversneden, sterk uitgevoerde heavy rock-tracks blijkt vrijwel constant meer dan logisch. Het gitaarwerk is onberispelijk vastgelegd, en spettert werkelijk terecht boven alles uit. Nou ja bijna dan, want de stem van Romero mag hier ook niet onderschat worden! Dat daarbij de raakvlakken met gekende grootheden als Whitesnake en Rainbow er duimendik bovenop liggen is minstens even logisch. Probeer bijvoorbeeld maar eens naar Hell And High Water te luisteren zonder daarbij aan Stargazer te denken! Ik beloof je: dat gaat je niet lukken.

Direct vanaf de opzwepende opener Shadows Of The Night kan het feest der herkenning beginnen. De klassieke hardrock uit het boekje is zo'n typisch geval van voor liefhebbers door liefhebbers. Wie - net als ikzelf - gecharmeerd is van die authentieke sfeer zit hier helemaal goed. De originaliteitstroef wordt hier nooit getrokken, maar de spontane, goudeerlijke, energieke en liefdevolle uitvoering maakt wat mij betreft alles goed. Afwisseling is gegarandeerd, zowel uptempo als meer ingetogen (Let It Rain) overtuigt de band op alle fronten; stevig rockend, groovend en swingend en met veel gevoel is het wat mij betreft negen keer raak op 2020. Geen tien keer zul je je afvragen? Nee, want de nieuwe opname van de klassieker Burning Heart kan mij niet bekoren, en staat overduidelijk in de schaduw van het origineel wat mij betreft. Aan de bijna primitieve, maar zo gevoelige insteek van het origineel kan zelfs Romero niks meer verbeteren.

Verder niets dan lof over dit heerlijk stevige klassieke rock-album. Met duidelijke muzikale en sfeervolle hints naar het verleden, en met de technische mogelijkheden van nu is 2020 een album dat het beste haalt uit de mogelijkheden van de bedenker en makers ervan. Ik mag er graag naar luisteren. En hoewel het een beetje appels met peren vergelijken is, denk ik wel dat ik dit album prefereer boven de Moonkings-periode.