Vidharr - Cryo

• BandVidharr [IT]
• TitelCryo
• Release datum19-02-2013
• LabelMaa Productions [JP]
• PromotorInfektion PR [PT]

Tracklist

01. Void
02. Rust
03. Cryo
04. Bolide
05. Bacteria
06. Processed
07. Blank (Eyehategod Cover)

Vidharr is afkomstig uit Rome, Italië en ontstaan in 2004. Oorspronkelijk begonnen als doom metal act, maar door veel wisselingen in de line-up en veranderde inzichten in de kunst van het musiceren uiteindelijk omgevormd tot, naar eigen zeggen, doomende black metal band. Productiviteit kan de band niet ontzegd worden, sinds 2005 verschenen drie demo's, een EP, drie splits en een studio album (Eclipse, 2009). De tweede full length Cryo is inmiddels verschenen, en mijn kennismaking met deze Italianen.

Iets dat aan black metal doet denken mag dan wel het overheersende genre zijn op de zes eigen nummers die de band laat horen, er zijn hier en daar toch echt ook wel andere etiketjes te plakken. Sterker nog, het lijkt wel of elke track zijn eigen invalshoek heeft qua muzikale insteek. Waar dan op zijn beurt doom metal weer bovenuit steekt. De langzame tempo's, de melodieuze riffs en de getormenteerde zang zorgen voor dat depressieve sfeertje dat doom zo typeert.

Void en Rust zijn eigenlijk al meteen twee nummers die de toon zetten. Met uitgesponnen en sferische passages en logge ritmes wordt een doomy sfeertje gecreëerd. De riffs, zeker op Void, zijn enorm groovy en doen zowat aan stoner rock denken; hiervoor is volgens mij ooit de term black 'n' roll bedacht, ik vind dat hier in elk geval goed passen.

Titelnummer Cryo gaat nog een stukje verder qua experimenteerdrift en opent brutaalweg met akoestische gitaar en cleane vrouwenzang. Daarna gaat het in een vertrouwder geluid verder met krassende vocalen en heavy riffs. Dat de luisteraar halverwege getrakteerd wordt op een laid back country / blues achtig gitaarloopje mag al bijna niet meer verrassend genoemd worden. Het tekent de eigenzinnigheid van dit muziekgezelschap.

Zo is Bolide weer een overwegend snelle track, een stuk korter ook, die nog wel het meest aan black metal refereert. Al mag ook hierin een meer bedachtzame passage niet ontbreken. De rustige gitaren en dameszang horen we weer terug tijdens Processed, dus weer zo'n langere track met veel aandacht voor sfeer en melodie.

Als afsluitende bonus krijgt Eyehategod's Blank een typische Vidharr behandeling. Natuurlijk mag het niet tippen aan het origineel (al blijft zoiets altijd aan persoonlijke smaak onderhevig), maar het tekent de band dat ze de durf en het vermogen hebben om dit aan te kunnen. Een band met lef en een eigen smoel, en dat vind ik sowieso al een goede prestatie in deze tijd van eenheidsworst en na-aperij.