Voyager - Fearless in Love

• BandVoyager [AU]
• TitelFearless in Love
• Release datum14-07-2023
• LabelSeason of Mist [FR]
• Genre Progrock / metal

Tracklist

01. The Best Intentions
02. Prince of Fire
03. Ultraviolet
04. Dreamer
05. The Lamenting
06. Submarine
07. Promise
08. Twisted
09. Daydream
10. Listen
11. Gren (Fearless in Love)

Een opzwepende mix van jaren '80 synth-pop met modern groovende metal

Het zal niet vaak gebeuren dat ik hier een review begin met het noemen van het Eurovisie Songfestival. Bij mijn weten was Lordi de enige band tot nu toe. Maar wanneer ik vanuit persoonlijke ervaring ga babbelen over Voyager - nota bene een Australische band! - kan ik er ook niet omheen. Hoewel de band al sinds 1999 actief is, en het nieuwe Fearless In Love al hun achtste album, maakte ik pas kennis met Voyager met hun single Promise; inderdaad, de Australische Songfestival-inzending van dit jaar. Een zo catchy nummer dat ik het tot de dag van vandaag niet uit m'n hoofd krijg. En naar mijn mening veruit het beste nummer van dit evenement - wat dat dan ook waard mag zijn.

De combinatie van licht-progressieve metal met een radiovriendelijke vibe klinkt behoorlijk eigen. Voyager is geen band van stilstand, van een enkele stijl, maar van een voortdurende muzikale beweging. In uitbarstingen van fel licht, oplichtende toetsen (zanger Danny Estrin is fervent fan van de keytar!), neo-gitaartovenarij en stratosfeer-schuddende ritmes verheffen ze heavy rock en metal naar een ander niveau. De band leeft zich uit in een kenmerkende hybride van prog, rock en metal, pop, djenty grooves en elektronica; mogelijk het beste te omschrijven als het muzikale equivalent van Guardians of the Galaxy.

Toetsenist en zanger Danny Estrin is het enige langjarige, originele bandlid; al is de huidige line-up toch al weer zo'n twaalf jaar samen. Hoewel de muziek van Voyager alle elementen heeft van de moderne tijd, is Fearless In Love op old school wijze gezamenlijk opgenomen. Normaal gesproken schrijven ze en nemen ze hun partijen individueel op, maar de band besloot deze keer alles samen te doen. Ondanks allerlei (absoluut benutte!) technische mogelijkheden behoudt de muziek daardoor alsnog een organische vibe.

Op de single Prince of Fire maken glinsterende toetsen plaats voor een keiharde gitaarriff terwijl gedubbelde zangpartijen heen en weer bewegen op een bedje van vette gitaargrooves en een krachtige baslijn. Eigenlijk een van de heftigste nummers die ze hebben gemaakt, maar toch heeft het een authentieke jaren '80-mentaliteit. The Lamenting ademt daarentegen de stijl van de jaren prog- / pop-rock, die oplost in een waas van riffs, gecompenseerd door zwijmelende zang en glad toetsenwerk. Vervorming overstemt het licht op de laatste momenten.

Ultraviolet heeft zo'n typisch hypnotiserend refrein, boven een ronkende gitaar, terwijl gegrom de groove doorboort voor een nederige solo. De al zo bekende single Promise blijft wat mij betreft ook kaarsrecht overeind zonder de beelden. Het nodigt op deze manier alleen maar meer uit tot keihard meebrullen - dat ik ook zeker doe op het moment dat ik zeker weet dat niemand mij kan horen of zien. En al weet je inmiddels dat die breakdown er aan komt, hij blijft gaaf. Net als de spetterende keytar-solo trouwens.

Twisted verrast in eerste instantie met een wat donkerder manier van zingen, maar ontpopt zich al snel tot een opzwepend dansfestijn met pakkende beats. Daydream vind ik wat nietszeggend, waarna Listen wel weer wat dwingender klinkt. Afsluiter Gren (Fearless In Love) is ondanks z'n niet afwijkende speelduur toch een wat epische track. Geen uptempo Spielerei deze keer, maar een serieuze ondertoon. Niet helemaal wat ik zoek als laatste track voor een verder sprankelend album, maar de opbouw is zonder meer fraai, en de climax mag er wezen. Ik ben aangenaam verrast door wat Voyager te bieden heeft op Fearless In Love. Rest mij verder niks anders dan mij te verdiepen in voorgaand materiaal van deze band. Waar het Songfestival toch niet goed voor kan zijn!