Warbringer - Weapons of Tomorrow

• BandWarbringer [US]
• TitelWeapons of Tomorrow
• Release datum24-04-2020
• LabelNapalm Records [AT]
• PromotorAll Noir [DE]
• Genre Thrashmetal

Tracklist

01. Firepower Kills
02. The Black Hand Reaches Out
03. Crushed Beneath The Tracks
04. Defiance of Fate
05. Unraveling
06. Heart of Darkness
07. Power Unsurpassed
08. Outer Reaches
09. Notre Dame (King of Fools)
10. Glorious End

Eind 2013 besprak ik het vierde album van de Amerikaanse thrash metalband Warbringer. Ik was toen niet bovenmatig enthousiast over IV: Empires Collapse en vond de muziek van de band niet echt bijzonder. Waarschijnlijk heb ik om die reden opvolger Woe To The Vanquished (2017) aan me voorbij laten gaan, mogelijk ook vanwege de lange tussentijd tussen beide albums. Warbringer heeft de laatste jaren echter een zeer gedegen reputatie opgebouwd, dus besloot ik om het nieuwe (zesde) album Weapons of Tomorrow maar eens een kans te geven. En daar heb ik geen spijt van gekregen; al heeft dat wel even geduurd.

Aan het begin van het album hoor ik met Firepower Kills en The Black Hand Reaches Out weliswaar oerdegelijke Testament / Exodus-achtige thrash (met wat Slayer-trekjes) voorbij komen, maar ik zit nog niet op het puntje van mijn stoel. De muziek is wel heerlijk krachtig en energiek, en nodigt zeker uit tot meebewegen. De thrash metal van Warbringer blijkt heerlijk afwisselend, daar kom ik bij Crushed Beneath The Tracks wel goed achter. Ik begin langzaam maar zeker stiekem toch steeds enthousiaster te worden, al moeten de meer opvallende tracks dan nog komen.

Defiance Of Fate begint akoestisch en bouwt gestaag op; melodieus, fraai vervolgt de muziek z'n weg, tot een soort van hese black-krijs wordt ingezet. Ok, die hoorde ik even niet aankomen. Dit nummer is verder enorm krachtig en dreigend, in eerste instantie juist door het gebrek aan tempo; en dan nog die smerige schreeuw. Interessanter wordt het nog met Heart Of Darkness; een dertien in een dozijn titel, maar zeker geen standaard nummer. Want wanneer na het ingetogen intro plots de blastbeats uitbarsten zit de verrassing er goed in. Net als Defiance Of Fate is dit een langere compositie met veel afwisseling, maar vooral de zwartgeblakerde insteek vind ik hier best apart. Even later komt deze atmosfeer in Notre Dame (King of Fools) nog wel even terug, al is dat nummer toch voornamelijk thrash.

Daar tussendoor leeft Warbringer zich uit in afwisselende energieke thrash, in meer compacte tracks, die het live ongetwijfeld heel goed doen. Unraveling mag daarbij gelden als het snelheidsmonster van het album; kort en enorm fel, en rete-snel natuurlijk! Afsluiter Glorious End (passend gekozen titel natuurlijk) begint ook heel even als een snel monster, maar ontpopt zich tot een wat bombastisch, hymne-achtig nummer met bijpassende tekst, waarmee het lekker meebrullen is. Qua variatie is het plaatje nu wel helemaal compleet denk ik. Ondanks mijn bedenkingen van een aantal jaren terug over deze band, kan ik nu nog maar een ding zeggen: thrash-liefhebbers dienen deze plaat gewoon aan te schaffen!