Wind Rose - Stonehymn

• BandWind Rose [IT]
• TitelStonehymn
• Release datum26-05-2017
• LabelInner Wound Recordings [SE]
• Genre Folk / Pagan / Vikingmetal, Heavy / power metal

Tracklist

01. Distant Battlefields
02. Dance of Fire
03. Under The Stone
04. To Erebor
05. The Returning Race
06. The Animist
07. The Wolves' Call
08. Fallen Timbers
09. The Eyes of the Mountain

Het uit Italië afkomstige Wind Rose heeft me, zeker met hun vorige album – Wardens of the West Wind – weten te overtuigen van hun kunnen. We hebben hier immers te maken met een vijftal zeer getalenteerde Dwergen, die in plaats van goud en edelstenen, muziek uit hun bergen laten stromen. Wardens of the West Wind vloog als een storm over de landen, en bracht veel wereldse cultuur mee om hun ondergrondse schatkamers mee te vullen. Album nummer drie in het repertoire van dit gezelschap, Stonehymn, breng ons juist meer van hun cultuur.

Het is intussen duidelijk dat Wind Rose zich vooral laat inspireren door Tolkien’s Midden Aarde, met name het nobele ras der Dwergen. Daarnaast vinden we ook wat Wild West thema’s op dit plaatje. (blijkt toch een populair thema de laatste tijd!) Hetzij dus gesmeed in de majestueuze hallen van Moria of Erebor, of in de houten schuur van een paardensmid, de kwaliteit van alle nummers blijft hetzelfde: rijk en sterk.

Rijk is vooral het sleutelwoord. Elk nummer is wel zodanig volgestouwd met wendingen, koren, canons en dergelijke dat er moeilijk een rode draad in te vinden valt. Duidelijke refreinen zijn schaars, en is het allemaal nogal overweldigend. Bij het vorige album waren er nog flink wat catchy elementen. Nu is alles wel zo uitgebreid neergezet dat er bijna over prog-metal gesproken kan worden. De nummers zijn niet meer zo lekker behapbaar als eerder, en overdonderd je in de eerste instantie als 1 waas aan bombast. Meerdere luisterbeurten zijn dus zeker aan te raden.

Toch zijn er zo ook wel heerlijke momenten te vinden in de intro’s Distant Battlefields en The Animist. Beide nummers bieden het beste van het beste, voor zover atmosferische tussenstukken gaan, en ook zeker in de wat meer “behapbare” singles The Wolves' Call en To Erebor zitten zo de magische momentjes. Maar dan ook; waar niet? Drukte, prachtige stukjes ertussen, nog meer drukte, bombast, epiek, weer even een kippenvel wekkend stukje en dan terug naar de kakofonie. Dat vormt zo’n beetje de ervaring van Stonehymn.

Op zich is het een heel vermakelijk album, met veel steengoede elementen, maar het zijn er gewoon zo achterlijk veel! Wind Rose heeft alles gepakt wat epische power metal van dit kaliber mooi maakt en daarvan 1000% gegeven. De dosering is dus wat overmatig waardoor de impact wel heel erg je hoofd laat tollen, maar afgezien van dat, is dit ook weer een ijzersterk album, met uitmuntende arrangementen, rijk aan sfeer en vol inspirerende thema’s.