Winterwolf - Lycanthropic Metal of Death

• BandWinterwolf [FI]
• TitelLycanthropic Metal of Death
• Release datum14-07-2019
• LabelSvart Records [FI]
• Genre Deathmetal, Thrashmetal

Tracklist

01. The Crypt of the Werewolves
02. At Dawn They Eat
03. Brujo
04. Devouring Entities Devour
05. Wolf Finder General
06. Kadathian Doom
07. Thisishispit
08. I Am The Beasts Of Death
09. Primal Life Code

Winterwolf is een Finse metalband die in de zomer van dit jaar met hun tweede album Lycanthropic Metal of Death op de proppen kwam. Hun eerste, Cycle of the Werewolf, verscheen al in 2009, terwijl de geschiedenis van de band al terug gaat tot 1997. In 2001 werd de bandnaam veranderd naar Deathchain, waarna in 2006 ook Winterwolf weer in ere werd hersteld: vanaf dat jaar bestaan Deathchain en Winterwolf naast elkaar, met wisselende leden in diverse samenstellingen. Ook hebben diverse leden een verleden in De Lirium's Order, en kennen we gitarist en zanger Antti Boman ook van Demilich en Jess And The Ancient Ones.

Naar aanleiding van (het beluisteren van) dit album kom ik tot de conclusie dat Winterwolf typisch zo'n band is die een mengelmoesje maakt van de old school extreme subgenres: een redelijke portie death, aangelengd met thrash, en voor de boosaardigheid ook nog een vleugje black metal. Zelfs doom(death) metal wordt niet ongemoeid gelaten, getuige nummers als Devouring Entities Devour en Kadathian Doom.

Qua atmosfeer moet ik regelmatig denken aan oude Slayer (At Dawn They Eat, je bedenkt het niet), ook Celtic Frost is zelden ver weg. De basis is meestal wel van die Scandinavisch zagende oudschoolse death metal, maar zowel de nadrukkelijke smerigheid en het opgefokte karakter als de galm-effecten die wel erg veel opduiken proef ik toch dat black-thrash-sfeertje. Zoals Brujo bijvoorbeeld laat horen.

De gebezigde thematiek van de aloude weerwolven zorgt uiteraard ook voor zowel de oubolligheid, als een boosaardig karakter. Ook de aliassen voor de (deels anonieme) bandleden en de albumcover doen helemaal mee aan het bewerkstelligen van de karikaturale uitstraling. Toch neem ik de muziek die me hier wordt voorgeschoteld uitermate serieus, want de nummers zitten over het algemeen wel gewoon lekker in elkaar.

Al met al is originaliteit niet de sterkste troef van Winterwolf. Toch kan ik zelf prima naar Lycanthropic Metal of Death luisteren, juist het authentieke old school gevoel spreekt mij enorm aan. Zo is extreme metal toch ooit bedoeld?