Witch Mountain - Witch Mountain

• BandWitch Mountain [US]
• TitelWitch Mountain
• Release datum25-05-2018
• LabelSvart Records [FI]
• Genre Doommetal

Tracklist

01. Midnight
02. Mechanical World
03. Burn You Down
04. Hellfire
05. Nighthawk

De Amerikaanse doomband Witch Mountain leverde in 2014 album nummer vier af, Mobile Of Angels hetgeen mijn kennismaking met deze band betekende. Na het debuut Come The Mountain uit 2001 duurde het tien jaar voor de opvolger werd uitgebracht; des te bijzonder dus dat de laatste drie albums binnen vier jaar tijd verschenen. Op die albums was een voorname rol weggelegd voor vocaliste Uta Plotkin, die na Mobile Of Angels besloot de band te verlaten.

Slechts ongeveer drie maanden later werd de toen 19-jarige Kayla Dixon gevonden als de nieuwe vocaliste van de band via een video-auditie. Ik neem aan dat bewust is gekozen voor opnieuw een zangeres; waarbij ik het vooral bijzonder vind dat de keuze is gevallen op een klassiek geschoolde zangeres, die vanuit een opleiding als danseres in de (muziek)theaters terecht is gekomen. Daarnaast zingt ze van jongs af aan al jazz. Uiteraard ben ik dus heel benieuwd naar haar verrichtingen op het nieuwe Witch Mountain-album, dat simpelweg de eigen bandnaam als titel draagt - symbolisch voor een nieuw begin?

Eigenlijk is het wel een open deur dat het verschil ten opzicht van voorgaande albums wel moet komen van de nieuwe zangeres. Want in muzikaal opzicht is er zo goed als niks veranderd ten opzichte van vier jaar geleden. Aan de insteek van traditionele doom (overwegend eerder rock dan metal) met een occulte inslag is niet gesleuteld, de schatplichtigheid aan Black Sabbath druipt er nog altijd aan alle kanten van af. Een vertrouwd geluid, waar ik in de basis graag naar mag luisteren.

En dan blijkt het me al snel dat het inderdaad Kayla Dixon is die het verschil maakt. In positieve zin. Ondanks haar nog prille leeftijd en gebrek aan ervaring in de heavy scene staat ze op Witch Mountain absoluut haar eeehhhmmm... mannetje. Haar lenige stemgeluid komt zowel in ingetogen en sfeervol aspect als ook qua kracht en beleving prima uit de verf. Waar je daar misschien met het vertrek van de toch niet misselijke voorganger je hart voor vast hield, blijkt opvolger Dixon op geen enkele manier een verzwakking.

Helaas zegt dat dan eigenlijk ook veel over de muziek van Witch Mountain. Die weet zonder de inbreng van een sterke zanger(es) blijkbaar niet op eigen kracht zodanig te overtuigen dat de vocale wisseling als voornaamste onderwerp geldt. Met de lange, zeer sfeervolle afsluiter Nighthawk als voornaamste proeve van bekwaamheid straalt Witch Mountain vooral degelijkheid uit. Niks mis mee.