Woebegone Obscured - Deathscape MMXIV

• BandWoebegone Obscured [DK]
• TitelDeathscape MMXIV
• Release datum22-12-2014
• LabelSolitude Productions [RU]
• PromotorTranscending Obscurity [IN]

Tracklist

01. Deathscape MMXIV
02. Catharsis Of The Vessel
03. While Dreaming In The Ethereal Garden
04. Call From The Grave (Bathory cover)
05. Xavier (Dead Can Dance cover)

Woebegone Obscured is een duister gezelschap afkomstig uit Denemarken. Nou ja, duister, dat geldt dan in elk geval de muziek; en eventueel de echte namen van de bandleden (Woe's there?). Maar ach, dat is bijzaak natuurlijk. De band bracht in het bestaan de afgelopen twaalf jaar twee full length albums uit, in december 2014 opgevolgd door een EP met de titel Deathscape MMXIV.

Duister verklapte ik al, Woebegone Obscured brengt doomdeath/funeral doom met een zwartgeblakerde rand. Lekker rauw - vaak vooral in de vocalen - maar in de langere, slepende instrumentale passages toch ook zeker zeer sferisch. Het zijn dan langgerekte, uitwaaierende gitaarpartijen die de sfeer neerzetten, waarbij de ritmesectie een onmisbare logge basis legt.

Opener en titelnummer Deathscape MMXIV laat ook meteen horen dat een ingetogen stukje tot de mogelijkheden behoort, al blijft de sfeer onveranderd donker. De titel verraadt al dat dit een remake is van een ouder nummer (van een oude demo, en ook te vinden op het eerste album van de band) maar aangezien ik de oorspronkelijke versie niet ken, kan ik niet vergelijken. Alle drie de eigen nummers bevatten meer dan genoeg afwisseling om gedurende de lange speelduur te blijven boeien. Dat gaat nog het meest op voor Catharsis Of The Vessel, dat ondanks het overwegend trager dan trage tempo aangenaam weet te spelen met tempo en sfeer.

Vaak zeggen covers en de specifieke uitvoering ervan wel iets over de muzikale intenties - en uiteraard invloeden - van een band. Deze rol is hier weggelegd voor Call From The Grave, oorspronkelijk van Bathory. De kern van die muziek is zeker intact gelaten, tegelijk is de uitvoering zodanig dat deze past binnen het raamwerk van Woebegone Obscured. Dat laatste geldt ook voor de andere cover: Xavier van Dead Can Dance. Al heeft de band hier wel wat meer concessies moeten doen om de oorspronkelijk uitvoering eer aan te doen. Sowieso is deze versie een stuk minder klinisch.

De Denen verrassen niet, dat is ook al lastig genoeg binnen zo'n relatief beperkt subgenre. Wel leveren ze een vertrouwd klinkend werkje af, dat qua uitvoering en sfeer de liefhebber absoluut zal weten te boeien.