Woebegone Obscured - The Forestroamer

• BandWoebegone Obscured [DK]
• TitelThe Forestroamer
• Release datum27-07-2018
• LabelAesthetic Death Records [GB]
• PromotorGrand Sounds PR [UA]
• Genre Doommetal

Tracklist

1. The Memory And The Thought
2. Drømmefald
3. Crimson Echoes
4. The Forestroamer
5. Dormant In The Black Woods

Woebegone Obscured is een duister gezelschap afkomstig uit Denemarken. Nou ja, duister, dat geldt dan in elk geval de muziek. De band bracht in het bestaan de afgelopen vijftien jaar twee full length albums uit, in december 2014 opgevolgd door een EP met de titel Deathscape MMXIV, die mijn kennismaking met deze band betekende. Eind juli van dit jaar verscheen een nieuw album: The Forestroamer.

In de basis brengt het Deense gezelschap een geslaagde mix van doom, death en funeral doom, met een zwartgeblakerde rand. Lekker rauw - zeker in de vocalen - maar in de langere, slepende instrumentale passages toch ook zeer atmosferisch. Het zijn dan langgerekte, uitwaaierende gitaarpartijen en ingetogen sfeerstukjes die de sfeer neerzetten, waarbij de ritmesectie een onmisbare logge basis legt.

Allerlei elementen worden met het grootste gemak binnen een enkel nummer gecombineerd. Zoals hier bijvoorbeeld in Drømmefald te horen is; het nummer bevat zelfs wat opvallende jazzy stukjes, en in dat kader een puike solo van de basgitaar. Maar bizar genoeg horen we net zo makkelijk een blastpassage voorbij komen; het kan allemaal in de wereld van Woebegone Obscured.

De body van het album wordt gevormd door drie lange, zeer afwisselende composities: opener The Memory And The Thought, het meest experimentele nummer Drømmefald en het (eveneens bij vlagen ongrijpbare) titelnummer The Forestroamer. Deze worden vergezeld door een overbodig sfeermakertje Crimson Echoes (gelukkig nog geen twee minuten) en de korte afsluiter Dormant In The Black Woods. Die laatste is gelukkig wel een geslaagd atmosferisch stukje muziek, zodat het album niet als een nachtkaars uit gaat.

Juist het wat experimentele karakter van de muziek, zeker voor doombegrippen, zou wel eens een struikelblok kunnen vormen voor de beluisterbaarheid door de nietsvermoedende luisteraar. Ik laat me er echter zeker niet door weerhouden, sterker nog, ik vind de laconieke houding ten opzichte van de hokjesgeest een aanwinst. Doomliefhebbers die graag eens buiten de lijntjes gekleurd zien (horen?) worden, raad ik zeker aan Woebegone Obscured eens te checken. Hoewel , waarschijnlijk ken je deze band dan al wel. Aanrader!