Worshipper - One Way Trip

• BandWorshipper [US]
• TitelOne Way Trip
• Release datum19-07-2024
• LabelMagnetic Eye Records [US]
• Genre Hardrock

Tracklist

01. Heroic Dose
02. Keep This
03. Windowpane
04. Only Alive
05. Acid Burns
06. James Motel
07. The Spell
08. Onward

Met hun derde album One Way Trip hebben de hardrockers van Worshipper (actief sinds 2014 in ongewijzigde bezetting) uit Boston, MA, USA hun evenwichtsoefening tussen klassieke hardrock en old school heavy metal verder uitgebouwd. En sterker nog: er ook een milde dosis psychedelica aan toegevoegd. Rock en metal draaien allemaal om de hooks en riffs, en het Amerikaanse kwartet serveert die pakkende lekkernijen in meer dan royale porties.

Hoewel de albumtitel One Way Trip, en enkele nummers op de plaat, geïnterpreteerd kunnen worden als gerelateerd aan de drugscultuur, moet dat niet zo letterlijk genomen worden, aangezien Worshipper een meer caleidoscopische kijk op de menselijke conditie neemt, door een psychedelische lens. Tijdens het maken van het album leden drie bandleden persoonlijk verlies, hetgeen een ander licht werpt op de thematiek van een aantal tracks.

Openingsnummer Heroic Dose draait bijvoorbeeld om de keuze van een vader die zich in een 'psychedelische openbaring' realiseerde dat hij voor de keuze stond tussen zich aanmelden of opgeroepen worden en naar de frontlinies van de Vietnamoorlog gestuurd worden. Dit wordt ook weerspiegeld in de volgorde van de tracks, die is beïnvloed door de psychologische horrorthriller Jacob's Ladder, waarin een Vietnamveteraan wordt geplaagd door flashbacks en monsterlijke visioenen, en die een los circulair concept aan het hele album toevoegde.

Dreigend zware nummers (Heroic Dose, Windowpane, Onward) en meer uptempo tracks (Keep This, Only Alive, Acid Burns) worden fraai afgewisseld, en altijd voorzien van pakkende melodieën, griezelige vocale harmonieën en dubbele gitaarpartijen. De uitvoering mag soms wat lichtvoetig, zelfs dansbaar lijken (Keep This) maar de atmosfeer is altijd duister. Een prachtige paradox.

Het psychedelische aspect horen we vooral terug in het toetsenwerk, dat zorgt voor een poppy, catchy sfeertje. Als vergelijking kom ik tot een gevoel ergens tussen Blue Oyster Cult en Ghost: verdomd pakkende liedjes verpakt in een duister jasje. Deze muziek heeft misschien nog het meest weg van een guilty pleasure, maar ik mag hier graag naar luisteren!