Wreck-Defy - Remnants of Pain

• BandWreck-Defy [CA]
• TitelRemnants of Pain
• Release datum27-09-2019
• LabelInverse Records [FI]
• Genre Glam / Hairmetal, Thrashmetal

Tracklist

01. Killing the Children
02. Broken Peace
03. Riverview
04. Looking Back
05. 18oz of Chrome
06. The Divide
07. Art of Addiction
08. Angels And Demons
09. Blackend Cloth

Wreck-Defy is een nog vrij nieuwe thrashband uit Canada. Opgericht in 2016 is de band dit jaar al toe aan hun tweede album, Remnants Of Pain, opvolger van debuut Fragments Of Anger uit 2017. In eerste instantie is het album in eigen beheer verschenen (al in maart van dit jaar), in Europa is de band inmiddels opgepikt door het Finse Inverse Records, dat het album vorige maand hier uitbracht.

De band adverteert opvallend met de aanwezigheid van leden afkomstig van diverse 'grote' bands. Zo heeft zanger Aaron Randall in 1993 het Annihilator-album Set The World On Fire (zeer verdienstelijk overigens) in mogen zingen, en kennen we bassist Greg Christian van een langjarige loopbaan bij Testament. De ervaren drummer Alex Marquez heeft een CV dat wat langer is, maar even aansprekende namen zie ik er zo snel niet tussen.

In combinatie met het bijna kinderlijk eenvoudige artwork levert dit een belofte op van old school thrash; en dat blijkt te kloppen. In de basis lekkere vlotte en krachtige thrash metal, een hoog tempo met daarin een fikse dosis agressie. We horen dan ook lekker in het gehoor liggende riffs, een opzwepende ritmesectie en een fijne agressieve zangstem. Wat vreemd vind ik wel de breaks en midtempo passages, die wat dissonant overkomen, en niet allemaal even soepel lopen. Het lijkt er op dat de afwisseling iets te nadrukkelijk gezocht wordt, en dat dit niet naturel tot stand is gekomen.

Hierdoor duren een paar nummers ook wat te lang in mijn beleving. Dan hoor ik liever compacte thrash-nummers die van kop tot staart vol gas gaan, dan dat er op een rare manier stukjes tussen gefrommeld worden die net niet passen. Zo vind ik opener Killing The Children in eerste instantie een lekker beukend nummer, maar het melodieuze refrein eigenlijk niet passend. En dat euvel blijkt gaandeweg het album vaker voor te gaan komen. Tracks als Broken Peace, Looking Back, The Divide en Angels And Demons zijn echt veel te flauw, en doen eerder denken aan de ook in de jaren '80 populaire hair metal dan aan thrash.

Ik snap best dat je als band afwisseling wil bieden, of je niet wil vastpinnen op een enkele stijl. Maar zorg dan wel dat je muziek en composities coherent en logisch klinken. Dat is hier niet altijd het geval, waardoor een warrig totaalplaatje overblijft. De pure thrash die gespeeld wordt kan ik zeker waarderen, maar dat is onder de streep veel te weinig. Ik vind Remnants Of Pain dan ook geen sterk album; de (gevoelsmatige) belofte wordt totaal niet waargemaakt.