Xul - Malignance

• BandXul [CA]
• TitelMalignance
• Release datum16-06-2012
• LabelEigen beheer
• PromotorAsher Media Relations [CA]

Tracklist

1. Battlestorm (04:27)
2. Mastication of Putrescent Empyrean Remains (05:14)
3. Porta Noctis (05:08)
4. Vengeance (03:28)
5. Winter’s Reign (04:26)
6. Hordes of Black (05:29)
7. Incinerate the Earth (04:17)
8. Tomb of Tyrants (05:54)

Als je de muziek zo hoort zou je het niet zeggen, maar Xul is afkomstig uit Canada. Tenminste, ik had bij eerste beluistering eerder een associatie met de Poolse scene, waarin de mix van death en black metal door de jaren heen een behoorlijk vruchtbare is gebleken. Xul doet het echter op debuutalbum Malignance (juni 2012) geheel op eigen kracht, gezien de geografische afstand. Natuurlijk, er zijn invloeden te bedenken die ook Xul niet ontgaan kunnen zijn, waarvan er eentje van Poolse origine is, en dat is Behemoth. Als ik daar ook nog Dissection aan toevoeg mag het vrij duidelijk zijn waar deze Canadezen hun muzikale mosterd vandaan hebben.

Brute metal van de bovenste plank gaan hand in hand met een zekere epiek of melodie, of in elk geval met technische hoogstandjes. Op Malignance laat Xul een scala aan vaardigheden voorbijkomen: groove, stampende beats en passages, zoals gezegd de nodige techniek, sterke (tremolo) riffs, en vooral niet te vergeten de lompe, vaak meerstemmige gruntende zangpartijen. En dat alles samengesmeed tot genietbare nummers, voor hen die van de underground death / black sound houden. Het geluid is strak, precies, maar houdt ten alle tijden de donkere underground feel vast.

De muziek wisselt behendig van ziedend plunderende hellebeesten op het ene moment, tot subtiele, donkere, soms bijna symfonische, maar in elk geval melodische passsages. Zo klinkt bijvoorbeeld het instrumentale Winters Reign behoorlijk episch (toetsen!), en is daarmee een van de meest toegankelijke momenten van het album. In de meeste andere tracks voeren de werkelijk zware en harde elementen de boventoon. Waarmee ik maar gezegd wil hebben dat Malignance een behoorlijk gevarieerd album is geworden.

Ik constateer: goed gitaarwerk, straffe riffs; een grommende tevens groovende bas; en een drummer die ongeacht het verlangde tempo een stevige basis legt en vakkundig elk gaatje dichttikt. De zang varieert van liederlijk gegrunt tot hatelijk gerasp, ook naargelang de muziek op dat moment het verlangt. Ik zeg: doen!