Zakk Sabbath - Doomed Forever Forever Doomed

• BandZakk Sabbath [US]
• TitelDoomed Forever Forever Doomed
• Release datum01-03-2024
• LabelMagnetic Eye Records [US]
• Genre Doommetal

Tracklist

Disc 1:
01. War Pigs
02. Paranoid
03. Planet Caravan
04. Iron Man
05. Electric Funeral
06. Hand of Doom
07. Rat Salad
08. Fairies Wear Boots
Disc 2:
01. Sweet Leaf
02. After Forever
03. Embryo
04. Children of the Grave
05. Orchid
06. Lord of this World
07. Solitude
08. Into the Void

Zakk Sabbath is natuurlijk de Black Sabbath tribute-band van gitarist Zakk Wylde. Aangezien hij al sinds 1987 af en aan deel uit maakt(e?) van de entourage van Ozzy, is hij daarmee ook nauw verweven met de muziek van Black Sabbath. Hoewel hij als solo-artiest en met z'n eigen band Black Label Society ook al jaren stevig aan de weg timmert kan hij het blijkbaar toch ook niet laten om de muziek van z'n vooraanstaande broodheer te eren. Oorspronkelijk bedoeld als live-tribute heeft besloot Zakk Sabbath vier jaar geleden ook de studio te betreden om een ode te brengen aan de oude meesters. Onder de titel Vertigo verscheen een album dat een remake is van het Black Sabbath debuutalbum met dezelfde titel - dat wil zeggen: de Amerikaanse versie van dat album.

Onder de titel Doomed Forever Forever Doomed is daar nu een (dubbel) vervolg op verschenen. Op dubbel-CD zijn de albums Paranoid (1970) en Master Of Reality (1971) volledig opnieuw opgenomen. Over de reden of het nut van een volledig tribute-album kun je natuurlijk twisten. Ik ga uit van een eerlijke ode aan de grondlegger van mijn favoriete muzieksoort, van een muzikant die oprecht zijn passie beleeft en uitdraagt. De muziek wordt minutieus, zeer getrouw nagespeeld, en de stem van Wylde benadert die van de Madman natuurlijk in griezelig naderende perfectie. Dat geldt niet voor de gitaar-solo's en andere -interpretaties, want die speelt Zakk in zijn eigen stijl. Daarbij is het logisch dat hij een betere gitarist is dan Iommi in 1970/71 was als beginner. Zo vloeit daar uit voort dat een intermezzo als Embryo een wat andere benadering laat horen.

Een pluspunt is daarnaast het gegeven dat de opnametechnieken anno 2024 zorgen voor een aanzienlijk meer appetijtelijk geluid. Al moet ik zeggen dat de sound van Doomed Forever Forever Doomed me nog aardig vintage in de oren klinkt. Maar het staat natuurlijk buiten kijf dat dit album een stuk vetter klinkt dan de originelen. Een onoverkomelijk nadeel is dat de oorspronkelijk charme, het knullige en de authentieke sfeer van begin jaren '70 totaal niet te reproduceren zijn. Op dat punt wint zeker Masters Of Reality het wat mij betreft. Hoewel (de tracks van) Paranoid veel bekender is (gebleven) maakte Masters Of Reality op mij een onuitwisbare indruk toen ik daar kennis mee maakte ergens begin jaren '80 (toen het album verscheen was ik pas drie jaar).

Nou ja, twee producten vergelijken die met een tussenpoos van zo'n vijftig jaar zijn verschenen is op voorhand zinloos. Maar dat we het na vijftig jaar met z'n allen nog altijd zo'n relevant album vinden zegt natuurlijk alles. In de loop der jaren heb ik de klassieke Sabbath-albums verslonden, en ik ken ze van begin tot eind uit m'n hoofd. Ik vind uit deze tribute enorm veel respect spreken, dat vind ik wel belangrijk. Maar een vervanger of alternatief van het origineel kan en zal het nooit worden.

Toch hoop ik stiekem dat Zakk Wylde / Sabbath dit trucje nog eens gaat herhalen met navolgende albums. Overigens is een voorzet daarvoor al eens gegeven: voor een redux / verzamelaar heeft Zakk Sabbath Under The Sun van Volume 4 al eens onder handen genomen.....