Ævangelist - Omen Ex Simulacra

• BandÆvangelist [US]
• TitelOmen Ex Simulacra
• Release datum29-11-2013
• LabelDebemur Morti Productions [FR]

Tracklist

1. Veils
2. Mirror of Eden
3. Hell Synthesis
4. The Devoured Aeons of Stygian Eternity
5. Prayer for Ascetic Misery
6. Relinquished Destiny
7. Seclusion
8. Abysscape

Begin dit jaar besprak ik (een heruitgave van) het debuutalbum De Masticatione Mortuorum In Tumulis van het Amerikaanse duo Ævangelist. Daarin beloofde ik dat ik mogelijk ook nog wat aandacht zou schenken aan de opvolger Omen Ex Simulacra, die vorig jaar november verscheen. En daarmee moet ik snel zijn blijkt nu, want inmiddels (12 september) is er al weer een nieuw album uit: Writhes In The Murk. Daarover later meer (verwacht ik), nu eerst Omen Ex Simulacra. Volgt U het nog?

De misantropische ellende krijgt in elk geval een logisch vervolg op dit tweede album. Al lijkt het daar in eerste instantie niet op wanneer je opener Veils de eerste twee minuten aanhoort. Het zijn geluidseffecten varierend van fladderende en kwetterende vogels (doet mij aan zee/meeuwen denken) tot mechanische klanken die steeds kouder en onheilspellender de overhand krijgen. Na zo'n vier minuten wordt de geluidsbrei compleet en aanzienlijk minder vriendelijk. Dan gaat het over in 'muziek', dat wil zeggen met herrie als herkenbare percussie en snarengeweld, terwijl daarnaast - niet op de achtergrond! - de eerder galmen en effecten blijven. Daar tussen door horen we ook nog weinig vriendelijk klinkende galmende brute vocalen. De chaos is weer compleet!

Mirror Of Eden klinkt hierna min of meer industrial, in elk geval nog veel meer mechanisch, op een basis van beukende double bassdrums, aangevuld met waanzinnig geschreeuw. Langzamerhand raak ik mij er van bewust dat elke poging mijnerzijds om deze muziek te beschrijven gedoemd is tot mislukking. Dit moet je echt zelf ondergaan. Ik heb eerlijk gezegd ook geen flauw idee waar ik dit mee kan vergelijken, want dit is echt geen muziek waar ik normaal gesproken naar luister. En toch heeft Ævangelist me op een of andere manier te pakken. Dit moet echt wel de meest extreme muziek zijn die ik ooit beluisterd heb en ook nog eens kan waarderen.

Niet om me er makkelijk van af te maken, maar lees gewoon ff terug wat ik eerder over het debuutalbum schreef; het is hier onverminderd van toepassing. Mogelijk zitten er wat verschillen of nuances tussen beide platen, maar die gaan dan wat mij betreft volledig ten onder in dit sonische geweld. Allemachtig wat een ongelooflijk bak kutherrie; and loving every minute of it! Wanneer je denkt dat je de meest depressieve, hysterische, wanhopige, ellendige black, doom of noise ooit al gehoord hebt, moet je dit eens proberen. Succes, en veel plezier!