Power Quest - Blood Alliance

• BandPower Quest [GB]
• TitelBlood Alliance
• Release datum2011
• LabelNapalm Records [AT]

Tracklist

1. Battle Stations (01:46)
2. Rising Anew (04:35)
3. Glorious (04:58)
4. Sacrifice (06:13)
5. Survive (06:02)
6. Better Days (05:24)
7. Crunching the Numbers (07:26)
8. Only in my Dreams (06:09)
9. Blood Alliance (09:04)
10. City of Lies (06:39)

Het Engelse Power Quest vier dit jaar zijn tienjarig bestaan en trakteert ons met Blood Alliance op een nieuw album, het vijfde van deze mannen. Hoewel, deze mannen, de huidige bezetting is pas voor de opnamen van deze cd bij elkaar gekomen. De band is indertijd opgezet door toetsenist Steve Williams die uit Dragonheart (nu: Dragonforce) stapte. In 2009 is behalve dit oerlid de complete overige bezetting gerenoveerd. Als slagroom op de taart wordt op Blood Alliance en als laatste toevoeging voor de band nieuwe zanger Chitral “Chity” Somapala geïntroduceerd (ex- Avalon). Chity wordt beschouwd als een topper in de melodieuze/power metal en het moet gezegd worden: zijn warmere stem geeft Power Quest net dat beetje extra....nou ja.....power. Hij zingt niet zo typisch hoog als in de power metal gebruikelijk is, dat geeft net dat beetje meer ballen. Gebleven is de combinatie van blije symfonische heavy/power metal en traditionele hardrock, deze was nooit echt ingewikkeld, wel altijd pakkend, terwijl elk album zo wel zijn uitschieters kent. Kortom een degelijke band waarvan je weet wat je er van kan verwachten, ondanks de wisseling van muzikanten.

Blood Alliance gaat lekker vlot van start met de op hol geslagen instrumentale introductie Battle Stations, dan weet je meteen wat voor vlees je in de kuip hebt. De nekspiertjes krijgen nog geen rust, Rising Anew gaat in hetzelfde tempo verder. De zo genre-typische dubbele basdrum laat je niet met rust, ook het gitaarwerk houdt nauwelijks rekening met een rustpauze. Net zo typisch zijn de koortjes en refreintjes binnen deze muziek, zelfs een sporadische woo-hoo-hoo-hoo mag de pret niet drukken. Blije power metal naar Duits voorbeeld, en dat voor een Britse band. Gelukkig zit er qua tempo en aanpak wel wat afwisseling in de nummers, zo doet Glorious in die opzichten wat rustiger aan, en gaan ook de vocalen een stukje lager. Lang duurt dit echter niet, Survive mag met een (te) vrolijk keyboarddeuntje en snel gitaarwerk alweer helemaal los. Wederom toegankelijk in de refreinen, ondanks de snelheid, en daarnaast over elkaar heen tuimelende toetsen en gitaren tijdens de instrumentale capriolen. Ook een track als Better Days zorgt voor een relatief rustpuntje, al zorgen ook hier de meezingbare koortjes dat de luisteraar bij de les blijft.

Deze variatie houdt Power Quest het gehele album goed vol, zodat je als luisteraar net niet het gevoel krijgt dat je overspoeld wordt door instrumentale krachtpatserij. Midtempo stampers (Only In My Dreams) en vliegensvlugge capriolen (City Of Lies) blijven elkaar tot het einde toe afwisselen, in het laatstgenoemde geval zelfs binnen een enkel nummer. Na afloop blijf je onwillekeurig het City Of Liiieees! nog wel even in je hersenpan houden. Speciale vermelding verdient ook het lange en afwisselende Blood Alliance, dat dus ondanks zijn lengte niet gaat vervelen. Overigens bevat dit nummer in het begin een keyboard thema'tje dat me aan Van Halen doet denken, geen idee waarom. Ik kan dus niet zeggen dat Blood Alliance een vervelend album is om naar te luisteren. Dat het niet hoog scoort qua originaliteit lijkt me evenmin een punt van discussie, maar de amusementswaarde vind ik zeker bovengemiddeld. Een degelijke subtopper in het genre.