The Sleeper - Killing Machines

• BandThe Sleeper [NL]
• TitelKilling Machines
• Release datum2011
• LabelEigen beheer

Tracklist

1) Arab
2) Fall On Deaf Ears
3) Killing Machines
4) Sending Down Angels
5) Passengers
6) Intro
7) The Perfect Me

Ongeveer een jaar geleden mocht ik op deze plek een stukje wijden aan de lompe stoner van Towtruck. Met dank aan mijn (oorspronkelijke) plaatsgenoten van 7 Zuma 7 ben ik al jaren verzot op dit soort logge, zompige maar groovy stoner van eigen bodem. Natuurlijk zijn er de uitstekende voorbeelden uit het buitenland, maar ons kikkerlandje herbergt ook zo z'n juweeltjes. Ik heb dus even moeten wachten op een gelegenheid om mijn voorliefde voor deze muziek weer eens te mogen etaleren, maar hier is er dan weer een! The Sleeper komt uit Utrecht (en omgeving) en is ontstaan in 2009, voortgekomen uit de in 2006 opgerichte band The Legion of Substitute Heroes. Deze band ging ter ziele na vertrek van de frontman. Na het vinden van een nieuwe frontman en een nieuwe sound werd The Sleeper geboren. De naam heeft de band te danken aan het gelijknamige gedicht van Edgar Allan Poe. Ik weet niet precies hoe lang ie al uit is, maar hier voor mij ligt nu het debuut van de band, de EP Killing Machines.

En zoals al aangekondigd barst dit schijfje figuurlijk uit zijn voegen (groeven?) van die groovy en o zo heavy stoner waar ik zo gek op ben. Ik ben me er van bewust dat ik in herhalingen val bij het omschrijven van deze muziek en mijn mening erover. Vergeef de liefhebber in mij! Ik zal er dan ook proberen voor te waken dat deze review geen kopie wordt van die van bijvoorbeeld Towtruck, hoeveel overeenkomsten er in muzikaal opzicht ook zijn tussen deze twee bands (ik geloof ook dat zij elkaar wel kennen). Qua vergelijkingen met deze en andere bands zal ik het hier dan ook bij laten, The Sleeper verdient immers zijn eigen aandacht.

Arab opent dit werkstukje meteen met een monsterlijk gitaargeluid. Stevig, zwaar op de maag liggend snarenwerk, fraai gevarieerd drumwerk en goede verheven/gedragen vocalen. Mooie afwisseling ook tussen iets meer uptempo riffs en trage tussenpassages. Fall On Deaf Ears doet er qua heaviness nog een schepje bovenop, het begint inmiddels lekker te dreunen in de maagstreek. Wat een lekker logge bas! Het titelnummer begint vervolgens wat subtieler, maar is vervolgens ook weer zo'n heerlijk meeslepend nummer. Bij vlagen dromerig, zweverig, met af en toe die fraaie vocale uithalen. Daarna wordt mooi afgewisseld met een uptempo beuker, om de ledematen weer een beetje los te laten schudden en lekker mee te tappen en airdrummen (Zie je me hier al zitten? Haha). Passengers heeft een onheilspellend intro, maar daarentegen ook een verkwikkend riffje (hallo Queens Of The Stone Age) naast het zwaardere werk.

Met het tweeluik Intro/The Perfect Me lijkt het meest dreigende stukje muziek voor het laatst bewaard. Een passende afsluiter derhalve met zijn enorm dikke groove. Had ik de spreekwoordelijke en clichématige swingende tiet hier al een keer genoemd? Want dat is wat deze track dus in de overtreffende trap doet. The Sleeper biedt precies wat ik zo waardeer in deze muziek: de combinatie van de logge basis in riffs en baswerk enerzijds, en het groovy meeslepende aspect anderzijds. Daarnaast een drummer die goed meevarieert en eventueel opengevallen gaatjes goed opvult. Overigens zijn er ook prettig in het gehoor liggende gitaarriedeltjes tussendoor te horen. Om het af te maken sterke, cleane zang, meeslepend, soms zelfs bijna dramatisch met fraaie uithalen.

Ik denk dat de algehele omstandigheden waar ik mij nu in bevind mij nog euforischer maken dan normaal al het geval zou zijn. Het fel schijnende zomerse zonnetje buiten, in combinatie met deze muziek doet mij aan het volgende denken: lekker luierend, liggend in het gras, een band als The Sleeper op het podium, een pilsje in de ene en een “goedgevulde sigaret” in de andere hand. Hoe simpel kan geluk zijn........