Cappanera - Cuore Blues Rock'n'Roll
- Cappanera [IT]
- Cuore Blues Rock'n'Roll
- 13-05-2011
- Jolly Roger Records [IT]
Tracklist
1. Ecstacy
2. Chi Ha Deciso Per Noi
3. Rinascerei
4. Lei Sara' Con Te
5. Vivro' In Lui
6. Un Tipo Speciale
7. Musica E Sogni
8. Solo Mai
9. Non Perderti Mai
10. Depressione (Al Rumba Jazz)
11. Borea
Cappanera werd als project gestart in 1991 door de Italiaanse gebroeders Fabio en Roberto Cappanera (gitarist en drummer). In dat jaar brachten zij het album Non Ce Piu' Mondo uit, dat dus met terugwerkende kracht gezien kan worden als het begin van de band Cappanera. Het bleek een succes, een jaar later werd al een vervolg gemaakt dat minstens net zo succesvol bleek. De band trok de aandacht van Warner Italië en zouden een deal gaan tekenen. Zo werd in 1993 al begonnen met de opnamen voor een derde album, en werd er een vaste band rond de gebroeders Cappanera verzameld. Met name Fabio was op dat moment onder de indruk van het nieuwe live-album van Gary Moore (Blues Alive) en wilde de koers van de melodieuze bluesrock volgen voor het aanstaande album. Zo ver zou het echter nooit komen: een tragisch auto ongeluk maakte een einde aan het leven van de broers. De deal was nog niet getekend, de opnamen gedeeltelijk klaar (gitaar en zang waren klaar, van de rest stond de basis).
We schrijven inmiddels 2011, en alsnog verschijnt er een derde Cappanera album, Cuore Blues Rock 'n' Roll. Twee zoons van de overleden broers besloten het werk van hun vaders voort te zetten en ter nagedachtenis het album te voltooien. Rolando (zoon van Roberto) maakte de drumtracks af naar het voorbeeld van de ruwe opnamen die indertijd gemaakt waren. Andrea (zoon van Fabio, de drijvende kracht achter dit nieuwe project) vulde wat zangpartijen in, zo ontstond onder anderen een duet met zijn vader. De baspartijen werden ingespeeld door de oorspronkelijke Cappanera bassist Andrea Castelli. De bestaande gitaar en zangpartijen werden daar waar mogelijk zoveel mogelijk intact gelaten. Ter aanvulling werden er wat gasten opgetrommeld om het project fraai te kunnen afronden en er een volwaardig product van te kunnen maken. Enkele songs waren nog niet helemaal af, er moest her en der nog wat (opnieuw) gearrangeerd worden. Ook werd de muziek daar waar nodig enigszins vertaald naar de moderne tijd. Het ultieme doel was uiteraard om de muziek zoveel mogelijk in de geest van de oude gebroeders Cappanera te vervolmaken.
Met al deze wetenschap is het natuurlijk zonneklaar dat het album met het nodige respect tegemoet getreden moet worden. Ik zou zelf de laatste willen zijn die over een project dat met zoveel liefde in elkaar is gesleuteld wat vervelends te zeggen wil hebben. Kijken we puur in muzikaal opzicht naar dit product, dan durf ik te stellen dat de oorspronkelijke opzet van Fabio om een melodieus bluesrock album te creëren gelukt is. Het album bevat een aantal lekker pittige bluesrockers met fraaie heldere zang enerzijds en schroeiend gitaarwerk anderzijds, opgesierd met de nodige scheurende solo's (Chi Ha Deciso Per Noi bijvoorbeeld). Opvallend aspect is natuurlijk wel dat alle tracks in het Italiaans gezongen zijn. Daarnaast vind ik dat het album sowieso wel een “Italiaanse” sfeer ademt. Dit wordt nog benadrukt door de minder blues/rock georiënteerde tracks. Er staan een paar nummers op het album die overduidelijk beïnvloed zijn door de lokale populaire muziek. Zo is Musica e Sogni een wel heel radiovriendelijke popsong. En Solo Mai is een behoorlijk glazuur teisterende ballad. Desalniettemin niets dan lof voor dit respectvolle album, de muziek zit goed in elkaar, de productie is helemaal van deze tijd en de muzikanten weten waar ze mee bezig zijn. Ik vraag me alleen in alle oprechtheid af of dit buiten Italië enig opzien gaat baren. Ik ben bang van niet.