Nami - Fragile Alignments

• BandNami [AD]
• TitelFragile Alignments
• Release datum01-09-2011
• LabelSeason of Mist [FR]

Tracklist

1. Awakening From Lethargy
2. The Inner Man : Materia
3. The Growing - Earth
4. Oppression And Understanding - Fire
5. Loop Of Truth (The Link)
6. Cosmical Beginning - Air
7. Conscience Of The Void (From Oblivion to the Renew)
8. The Inner Man : Antimateria
9. The Pattern

Het zou een leuke prijsvraag of huiskamervraag kunnen zijn: noem een metalband uit Andorra. Ik zou er zelf echt nooit op gekomen zijn. Aan Nami dus de eer om daar verandering in te brengen. Natuurlijk is het tegenwoordig niet meer zo dat een band uit een 'exotisch' land op wat voor manier dan ook geïsoleerd is van invloeden van buiten, toch heeft Nami een zeer eigen kijk op musiceren. De band bestaat sinds 2007 en dit album Fragile Alignments is pas hun eerste release. Naar eigen zeggen heeft het de band drie jaar schuren en schaven gekost om tot dit resultaat te komen.

Over naar de muziek dan: uiteindelijk hou ik het op technische, progressieve (death) metal. Geen licht verteerbare kost, maar muziek voor doorbijters. Interessante patronen in de verspringende ritmes, zeker niet standaard, barstensvol drumbreaks en een diversiteit aan thema’s binnen een enkel nummer. Dus maak je borst(en) maar nat. Het instrumentale Awakening From Lethargy geeft nog niets prijs van wat je op het album eigenlijk kunt gaan verwachten. Rustgevende natuurfragmenten en losjes uit de pols gitaargekabbel (leuke vondst al zeg ik het zelf) trekken het album relaxed op gang. Alsof Nami de luisteraar ook nog even rustig wil laten wennen aan wat komen gaat.

Dat gaat pas gebeuren bij nummertje twee The Inner Man: Materia, hier gaat de band pas echt los. Verrukkelijk zijn de tempowisselingen die strijden om voorrang met het springerige gitaarwerk, hier moet je echt je hoofd bij houden, zowel figuurlijk als letterlijk, want de ritmes zijn ook wel zodanig pakkend dat je er gegarandeerd op wilt meebewegen. Het langere (8 minuten) The Growing: Earth lijkt in eerste instantie bij vlagen wel wat weg te hebben van A Perfect Circle (misschien ook een beetje Tool), vooral waar het de meer relaxte passages betreft. Het past allemaal prima in het variabele aanbod van Nami. Overigens voor het eerst nu ook cleane zang, geen verrassing dat ook die prima aansluit bij de muziek.

Naarmate het album vordert en gaandeweg mijn meeschrijven besloot ik om bij de omschrijving van de muziek technische metal om (death) maar tussen haakjes te zetten. Technisch blijft het, metal ook, maar van de naar death riekende eerste paar tracks (zo blijkt het intro toch niet zo afwijkend als eerst leek) blijft uiteindelijk niet zo veel over. Zo lijkt het er halverwege het album op dat Nami een band met twee gezichten is. Het tweede gedeelte van het album richt zich vooral op clean gitaarwerk en zang, wat blijft zijn de tegendraadse patronen en drumritmes. Het is niet zozeer dat er qua ideeën veel verandert, maar de uitvoering van de muziek is een stuk minder heavy dan op de eerste paar tracks.

Vanaf Loop Of Truth (The Link) wordt er dus overduidelijk gas terug genomen, al blijven er ook wel heavy passages in de muziek terugkomen. Het lange Cosmical Beginning-Air opent nog lekker vurig, gaandeweg het nummer komen de meer subtiele kanten van Nami aan de oppervlakte. Interessante prog-achtige passages doen me af en toe aan een band als Rush denken. En The Inner Man: Antimateria bijvoorbeeld verenigt weer beide stijlen, fraaie luistermuziek afgewisseld met heavy riffwerk en grunt. Wat ik persoonlijk wel erg jammer vindt is dat de band heeft besloten om het album langzaam te laten uitdoven in plaats van af te sluiten met een knaller. The Pattern vind ik als afsluiter niet op z'n plaats. Buiten dat heb ik genoten van een vooral interessant album, meerdere keren beluisteren is mijn advies, dit is geen hapklare brok. Ook een open mind lijkt me vereist, dit is geen muziek die ik ergens in een hokje kan stoppen.