Neolith - Individual Infernal Idimmu

• BandNeolith [PL]
• TitelIndividual Infernal Idimmu
• Release datum2010
• LabelPsycho Records [PL]

Tracklist

1. Thys I Fulfilled His Will
2. The Dark And Light In One
3. A Prayer
4. Fright Emblazoned On Faces
5. Limes Inferior
6. That Sorrowful Feast Of The Damned
7. Asar Un-Nefer
8. Idimmu Expecting
9. The Most Excellent Charm Against The Son Of Liar
10. Hallowed Be The Signs!

De Poolse metalscene barst uit z'n voegen van de bands en muzikanten. Het is dan natuurlijk niet te vermijden dat daar kwalitatief wel verschil zit in 't een of 't ander. Vooral death en black metal lijken in Polen een gezonde voedingsbodem te hebben. Of, zoals Neolith in dit geval, een mix van diverse stijlen; al dan niet wijzigend in de loop der jaren. Die band bestaat al twintig jaar, maar is tot nu toe maar mondjesmaat actief geweest op albumgebied. Naast een zestal demo's is het meest recente Individual Infernal Idimmu 'pas' het derde album in die twintig jaar tijd.

Wat betreft de kwaliteiten van Neolith: daar ben ik nog niet helemaal uit, ik hink op twee gedachten. Dat er twintig jaar tijd wel eens een bandlid vertrokken/vervangen is, is op zich nog niet zo raar. Dat het basisgeluid wat opgeschoven is ook niet: van standaard doom/death in de jaren 90 tot modernere blackened death daarna. Wel opvallend is de rol van het toetsenwerk en de toegenomen invloed van elektronica in de muziek van Neolith. Dus daar ga ik maar eens even wat aandacht aan besteden.

Verwacht dus zeker geen old school metal van deze 'oude' band. De stijl neigt in het algemeen nog het meest naar black metal, vooral de zang klinkt erg evil.

Na een 'spannend' sci-fi intro gaat het met The Dark And Light In One en A Prayer voortvarend van start. Veel aandacht gaat uit naar het drumwerk, dat behoorlijk aanwezig is en soms wat chaotisch overkomt. Maar juist niet het sterkste punt van dit album, naar mijn mening. Het geluid is me wat te iel, te blikkerig, zeker wanneer het tempo omhoog gaat. Dat wordt echter goed opgevangen door sterke gitaarpartijen en veel sfeervol toetsenwerk. De elektronische toevoegingen vertolken echt een meerwaarde, roepen een bepaald gevoel op.

Het duurde bij de eerste beluistering wel even voor ik echt in het album zat, in eerste instantie had ik er best moeite mee, vond ik het wat rommelig klinken allemaal. Maar zeker wanneer Neolith probeert om niet zo snel voor de dag te komen vind ik de band het sterkst. Zo bevalt Fright Emblazoned On Faces me bij vlagen al wat beter. En zeker een nummer als That Sorrowful Feast Of The Damned, een lekkere midtempo beuker. Fijne riff, vullende keyboards en heel verrassend een bijna proggy middenstuk, een sfeervolle track. Ook bijvoorbeeld in de tragere passages van Idimmu Expecting komen de keyboards goed naar voren. Jammer alleen van die bijna constant meeklepperende basdrum.

Misschien is het toch de basis die Neolith heeft als doom/death band dat de band het best voor de dag komt wanneer het qua tempo niet tot het uiterste hoeft te gaan. In de lagere/midtempo regionen bevalt de band me een stuk beter, en klinkt de muziek me wat minder rommelig in de oren. Het is ook op die momenten dat de elektronische elementen een optimaal effect bereiken en zeker qua sfeer echt een meerwaarde creëren, het vormt als het ware een extra laag. Ook noemenswaardig vind ik het gitaarwerk op het album, dat regelmatig wel old school klinkt, vooral de solo's. Een fraaie combinatie met de toetsenpartijen.