Pandemic Genocide - Mighty Apocalypse

• BandPandemic Genocide [PL]
• TitelMighty Apocalypse
• Release datum2011
• LabelPsycho Records [PL]

Tracklist

1. Celebration/Intro
2. Arcana Mortem
3. Funeraland
4. Abyss Of Blasphemy
5. Mighty Apocalypse
6. Satanarchy
7. He Despises Your Prayer
8. Inferno Christcrusher

Nou nou, wanneer je de bandnaam Pandemic Genocide mag geloven heeft de band niet veel goeds voor met de mensheid, zeker als je daar dan ook nog de titel van het debuutalbum Mighty Apocalypse bij optelt. Deze Polen teisteren al zo'n acht jaar de mensheid met hun weinig vrolijke zieleroerselen. Tot nu toe kwam de band voor de dag met een viertal demo's en twee bijdragen op splitalbums, alvorens genoemd debuut begin 2011 werd uitgebracht door de landgenoten van Psycho Records.

Dat de gebrachte boodschap geen vrolijke is had ik al in de gaten, de zeven tracks (plus intro, nog heel optimistisch Celebration getiteld) vullen het ontstane beeld moeiteloos in. Arcana Mortem opent nog behoorlijk toegankelijk, Slayer achtige midtempo thrashriffs nodigen meteen uit tot headbangen, de gitaarlijnen zijn melodieus, de strot lekker rauw, een soort hese grunt. Het drumwerk is vrij standaard, maar op zich niks mis mee. Fraaie, wat mij betreft onverwachte, aanvulling is er van sfeervol toetsenwerk.

Hiermee lijkt Pandemic Genocide zich niet echt op een enkele stijl te willen laten vastpinnen. Naast de thrashriffs heeft de band zeker een old school death metal attitude, daarnaast zijn er, zeker qua thematiek (de apocalyps, satanisme), de nodige black metal invloeden. Funeraland laat horen dat de band ook zeer zeker melodieus voor de dag wil komen, het toetsenwerk wordt met regelmaat ingezet, het tempo blijft over het algemeen in de midtempo sferen. Hier zitten zelfs nog wat doomy invloeden in, wat mij betreft een aangename combinatie.

Naast de tragere eerste tracks schuwt Pandemic Genocide ook het snellere werk niet. Abyss Of Blasphemy komt al meer voor de dag als old school death, met een diepere grunt en veel double bass drums. Hier verraadt zich vermoedelijk een invloed als Morbid Angel, ik vind het er wel wat van weg hebben in elk geval. Het korte Satanarchy (de band houdt wel van woordspelingen geloof ik) komt ook weer behoorlijk woest voor de dag, een lekker fel nummer met typische old school gitaarsolo's. Tussendoor is er met de titeltrack een wat afwisselender nummer voorbij gekomen, ook weer met die fijne thrashy riffs.

He Despises Your Prayer doet eigenlijk datzelfde door de vertrouwde midtempo logge passages met sfeervolle toetsenlijntjes af te wisselen met het betere stevige beukwerk. Leuk gedaan, en het gitaarwerk klinkt mij lekker in de oortjes. Inferno Christcrusher mag het album lekker vlot afsluiten, ook hier weer zo'n fijne old school solo.

Pandemic Genocide laat op mij een positieve indruk achter, wat muziek betreft dan toch. Qua thematiek is er niks om vrolijk van te worden. Een somber, duister wereldbeeld verpakt in redelijk toegankelijke en toch behoorlijk zware muziek. De productie had wel wat pittiger gemogen, maar ik heb het idee dat daar niet veel tijd en moeite in gestopt is; en dit enigszins primitievere geluid past ook eigenlijk wel bij de muziek.