Battlerage - True Metal Victory

• BandBattlerage [CL]
• TitelTrue Metal Victory
• Release datum03-10-2011
• LabelMetal On Metal Records [IT]

Tracklist

1. Battlepath [Instrumental]
2. Return Of The Axeman
3. Blood On Iron
4. Raw Metal
5. Black Sunday (La Maschera Del Demonio)
6. The Serpent Slumbers
7. Stygia [Instrumental]
8. My Will Be Done
9. Warlock's Epitaph

Tegelijk met het eerder besproken Outrage komt Metal On Metal met nog een 'rage' op de proppen. Battlerage is echter van een heel andere orde. Deze band komt uit Chili, is opgericht in 2002 en bestaat volgens hun bio uit 'true' metal liefhebbers. Veelbezongen onderwerpen die voorbijkomen zijn dan ook Freedom, Glory, Battles en Warriors. Hoor ik daar iemand Manowar roepen? Om de vergelijking compleet te maken: het voorlaatste album van Battlerage heet Blood, Fire, Steel. Ook het huidige album True Metal Victory laat qua titel (samen met de hoes) niks aan duidelijkheid te wensen over. Maar eens even luisteren of het stereotype beeld dat hiermee gecreëerd is muzikaal wordt ondersteund.

Een stoer bedoeld strijdlied opent het bal, die is alvast binnen. Return Of The Axemen mag dan als eerste echte track mijn vooroordelen al dan niet bevestigen. Naast de al genoemde invloed qua thematiek, kunnen we er in muzikaal opzicht een hele serie Duitse power metal bands aan toevoegen. Een grappige overeenkomst is dat de zang af en toe eens een accentje bevat. Wat dat betreft had Battlerage echt net zo goed afkomstig kunnen zijn uit Duitsland, hun stereotype power metal past denk ik dan ook beter in dit gedeelte van Europa dan op het eigen continent.

Naast de vlotte heavy/power metal mogen natuurlijk ook de stoere meebrul stukjes niet ontbreken, de liefhebber wordt dan ook op de wenken bediend via bijvoorbeeld Raw Metal. Ach, de muziek luistert op zich lekker weg, het ligt allemaal lekker in het gehoor; ook op het muzikale kunnen van de muzikanten valt niks af te dingen. Snelle power metal wordt braaf afgewisseld met stoere midtempo strijdgezang, de clichématige gitaarriffs en solo's kennen we ook al van buiten, net als de plichtmatige drumpartijen.

Kortom: muziek die we al zo lang kennen. Battlerage voegt werkelijk helemaal niks toe aan het genre, wat misschien vanuit hun andere geografische, culturele, historische achtergrond een gemiste kans kan zijn. Luister maar eens naar een band als Grave Digger die al bijna 30 jaar z'n ding doet, leg daar Battlerage naast en je begrijpt wat ik bedoel. Wat wij hier al jarenlang een herhaling van zetten noemen doet een band als Battlerage nog eens dunnetjes over. Maar stiekem klinkt het allemaal wel lekker!