Banda De La Muerte - Pulso De Una Mente Maldita

• BandBanda De La Muerte [AR]
• TitelPulso De Una Mente Maldita
• Release datum29-03-2012

Tracklist

01. Te estás dejando mentir
02. Parte de mi historia
03. El miedo
04. Tiempo Muerto
05. El sol salió del sur
06. Espíritu en paz
07. En contra del destino
08. Hombre muerto caminando
09. Pulso de una mente maldita

Grenzen zijn al lang niet meer heilig in de muziek, zowel qua genre als geografisch gezien. En dat is maar goed ook! Zo brengt het geboorteland van onze eigen kroonprinses Maxima, inderdaad Argentinië, nog een fraai(?) exportproduct deze kant op. Banda De La Muerte, een heavy rock/grunge/stoner/sludge band, toert momenteel (eind maart/begin april) door onze contreien, als onderdeel van een bont, internationaal gezelschap met daarin ook nog Pendejo (NL), Cultura Tres (VE) en Undersmile (GB). Tevens brengt de band ons hun tweede album Pulso De Una Mente Maldita (pols(slag) van een vervloekte geest), na een titelloos/selftitled debuut eind 2009.

Een stevig geluid en vette, sludgy riffs als basis, dat is het eerste dat me opvalt wanneer ik begin te luisteren bij opener Te Estás Dejando Mentir. Of misschien het tweede, ook valt namelijk meteen op dat de band in het Spaans zingt, wat dan op zich natuurlijk niet zo raar is, maar het had bij wijze van spreken ook in het Engels gekund. Hoe dan ook, dit soort lompe, heavy (stoner) rock kan ik wel waarderen. In combinatie met het pakkend uitgevoerd refreintje komt Banda De La Muerte uiterst groovy voor de dag.

Parte De Mi Historia trekt de muziek lekker door, de opening met een krachtige beat en een pulserende gitaarlijn is niet gemaakt om stil bij te blijven zitten. Opnieuw een pakkend gezongen refrein (de eventuele taalbarrière buiten beschouwing gelaten) maakt ook deze wat meer uptempo track tot een potentieel podiumbeest. El Miedo van hetzelfde laken een pak, een erg krachtig nummer met wederom een sterk hamerende riff.

Natuurlijk kan het niet zo aan een stuk blijven doordenderen, een momentje van bezinning hoort er ook bij. Dat is dan te vinden bij Tiempo Muerto, dat weliswaar gevoelig opent, maar uiteindelijk toch weer z'n weg vindt naar stampende rock, zij het een stuk subtieler. Een beetje een grungy track, komt wat emotioneel over. Wel lollig hoe dit nummer wordt opgevolgd door El Sol Salió Del Sur, een korte, maar zeer krachtige punk/thrashy uitbraak. Lijkt me een typisch Zuid-Amerikaanse temperamentvolle uitbarsting, het andere uiterste van de emotie.

Met Espíritu En Paz trekt Banda De La Muerta de boel weer vlot en keert terug naar de heavy, tegelijkertijd groovy, grungy stoner rock. Niet snel, wel hard! En zonder dat ik dat vervelend bedoel, knallen en grooven we zo lekker naar het einde van het album toe. Geen verrassingen meer, wel degelijke en vooral logge rock, met pakkende momenten in de refreinen. Veelal gelaagde zang, overstuurde gitaren en altijd pompende ritmes; kortom vertrouwde elementen in dit genre.

Moet ik dan tot de conclusie komen dat Banda De La Muerte eigenlijk niets toe te voegen heeft aan de gerenommeerde Nederlandse stoner scene? Helaas, eigenlijk wel. We barsten hier natuurlijk van de bands in dit genre. Banda De La Muerta doet daar zeer zeker niet voor onder, maar voegt behalve wat Zuid Amerikaans temperament uiteindelijk ook niks toe. Zelfs de Spaanse taal wordt door sommige bands al regelmatig beoefend. Een aangenaam hebbedingetje voor de liefhebbers van het genre is wat er onder de streep overblijft, maar datzelfde geldt ook voor alternatieven voor Maxima: daarvan hebben we in Nederland ook voldoende voorhanden.