Sin7sinS - Carnival of No Tomorrow
- Sin7sinS [NL]
- Carnival of No Tomorrow
- 11-05-2012
- S7S Records [NL]
Tracklist
01. Brimstone Ignition
02. Sick Of You
03. Pornstar Love
04. Shadows & Dust
05. Carnivores At Carnival
06. Pain Induced Craze
07. As Romance Dies
08. Cyanide Symphony
09. Revolt Tonight!
10. Jenkins' Nightmare
11. March To Ruin
In 2010 maakte ik kennis met Sin7SinS middels het (debuut)album Perversion Ltd. Een vrolijk samenraapsel van lichte industrial en gothic rock/metal met een moderne touch. Onmiskenbare rode draad door de muziek heen is de felle stem van zangeres Lotus. De roots van de band zelf gaan mijns inziens nog wel iets verder terug, en wel naar Nedergoth formatie Infinite Dawn, waar van 2002 tot 2006 zangeres Lotus en gitarist/zanger Gen Morphine (toen heette hij overigens nog gewoon Paul Verbeek) deel uitmaakten. Vlak na het uiteenvallen van deze band ontstond in 2007 Sin7SinS, met als basis dus het genoemde duo, wat de gothic achtergrond van de band verklaart. Binnenkort verschijnt het tweede album Carnival Of No Tomorrow.
Door Sin7SinS echter in te delen in de categorie female fronted zou men de band tekort doen, Sin7SinS is veel meer dan dat. Het album gaat agressief van start met een tweetal fel klinkende nummers: Brimstone Ignition en Sick of You. De eerste is een pakkend nummer waar de venijnige zang van Lotus en de grunt van Gen Morphine elkaar prima weten te vinden. De power van deze tracks zal ik later op het album nog wel eens gaan missen. Uiteraard verwachtte ik al wel de nodige afwisseling in het materiaal, soms is het me echter wel wat te mat.
Met Pornstar Love horen we de milde industrial kant van de band. Een catchy nummer met toch het nodige venijn, en niet te vergeten een scherpe tekst. Dit lijkt me single-materiaal. Shadows & Dust doet me pijn aan de oren, zo hoor ik Lotus niet graag, het nummer klinkt me wat gekunsteld. Niks mis met een ballad op z'n tijd, maar dit werkt voor mij niet. Ik denk dat Lotus' felle stem zich niet echt leent voor dergelijk gevoelig materiaal. Dan hoor ik liever Cyanide Symphony (met gastbijdrage van Dan Swanö), ook balladesque, maar huiveringwekkend donker. Beetje eighties gothic.
Beter gaan we dus verder met wat meer dreiging in de muziek. Carnivores At Carnival (heerlijke bas!) en Pain Induced Craze voldoen daar prima aan. Met name deze laatste kent ook weer z'n elektronisch invloeden en klinkt daardoor naast donker ook wel catchy. Poppy stampend, bijna dansbaar. Daar zit 'm denk ik dan ook de kracht van Sin7SinS: de combinatie van pakkende nummers met toch een donker randje, de muziek blijft een beetje een 'gevaarlijk' tintje houden. Zo zal ook blijken uit As Romance Dies, met gast grunt van Mark Janssen. Een nummer met een heavy basis, dat door toetsen en de zang catchy blijft.
Jenkins' Nightmare vind ik met name door de toevoeging van de orkestratie een fijn nummer. Het doet me in de coupletten wel een beetje aan Rammstein denken, geen idee waarom eigenlijk. Ook valt het heavy baswerk me weer eens op, al met al 1 van m'n favoriete tracks van het album. Zonder dat ik dat eigenlijk ergens bewust aan op kan hangen, gewoon het gevoel. Maar ach, dat is natuurlijk bij muziek sowieso wel belangrijk. Sin7SinS zou eigenlijk totaal geen band moeten zijn die ik leuk vind, en toch grijpt ook dit tweede album me weer bij de ...... jeweetwel. Ik denk dat de muziek zodanig pakkend is, en soms toch ook z'n verrassingen kent, dat dat de juiste combinatie is. Ik doe het er voor.
Lotus - zang
Gen Morphine - gitaar, zang
Tristan Hex - gitaar
Heresy 101 - drums
JD Acid - bas