Oddland - The Treachery Of Senses

• BandOddland [FI]
• TitelThe Treachery Of Senses
• Release datum30-04-2012
• LabelCentury Media Records [DE]

Tracklist

01. Above And Beyond
02. Flooding Light
03. In The Eyes Of The Mourning
04. Aisle Of Array
05. Past The Gates
06. Still The Spirit Stays
07. In Endless Endeavour
08. Sewers
09. Lines Of Silver Blood
10. Ire

The Treachery Of Senses is het debuutalbum van het Finse Oddland, en dat na een tienjarig bestaan.

De verklaring daarvoor is dat Oddland zich van oorsprong richtte op toegankelijke grunge, maar hun huidige muzikale richting pas vond vanaf 2008. Volgens de band een natuurlijke groei met een verplaatsing van het geluid richting progressieve metal tot gevolg.

En na mij aan het luisteren te hebben gezet dringen zich al wel wat namen op die als vergelijking kunnen dienen. Tool mag hier natuurlijk niet onvermeld blijven, daar zorgt album opener Above And Beyond sowieso in z'n eentje al voor. Interessante ritmes, riffrijk, scherpe gitaren, swingende bas, passievolle zang; en noem de ingrediënten verder maar op. Daarnaast hoor ik wel wat terug van de langzamer tracks van bands als Crimson Glory en Queensryche; dat vervolgens weer leidt tot Dream Theater.

Dit brengt als vanzelf met zich mee dat The Treachery Of Senses een uitgebreide, veelzijdige aanblik biedt in de wereld van de alternatieve, proggy metal. Zo is er de rust van een luisterliedje als In The Eyes Of The Mourning (wel nog met lekker heavy intro), aan de andere kant een donker nummer als Sewers (opgeleukt met zangeres). De stevige riffs gecombineerd met een wat melancholische zanglijn maken van deze laatste wat mij betreft een van de hoogtepunten van het album.

Oddland laat regelmatig horen dynamiek en verrassing niet te schuwen. Aisle Of Array opent lekker heavy, al verraadt het aparte ritme al wel dat we hier niet met simpel headbangwerk van doen gaan krijgen. Het mooie liedje dat zich vervolgens ontspint verkent aardig wat metalen uithoeken. Dat dit mooi passend wordt gemaakt binnen 1 track vind ik wel getuigen van songwriting skills. Dit nummer dient slechts als voorbeeld, het hele album zit wat mij betreft knap in elkaar.

Weinig verrassend is misschien dat het album afsluit met een meer epische track. In eerste instantie vermomd als ballad mogen uiteindelijk alle remmen los en kunnen de verschillende instrumentalisten het beste van zichzelf laten horen. Riffs, solo's, groovy basfills en spetterend drumwerk lossen elkaar af om te eindigen in een kakofonie van geluid, of nee, een oorverdovende stilte. Progressieve metal uit het boekje, nergens uniek of vernieuwend, wel vindingrijk en fraai uitgevoerd.