Blood Mortized - The Key To A Black Heart

• BandBlood Mortized [SE]
• TitelThe Key To A Black Heart
• Release datum18-05-2012
• LabelFDA Records [DE]

Tracklist

1. Unleashing the Hounds
2. The Heretic Possession
3. Only Blood Can Tell
4. Dead & Rotten
5. Doomsday Architect
6. Rekviem
7. To Murder a God
8. Shadow of the Quarter Sun
9. Burn & Die
10. Bringer of Eternal Death
11. The Key to a Black Heart

Het is een klein wereldje. Komt er binnenkort ook nog een review van de Zweedse old school death metal van mijn vrienden van Malfeitor (inside joke), nu kom ik bij de (uiteraard) landgenoten van Blood Mortized twee dezelfde namen tegen. Blood Mortized is in 2007 in Stockholm opgestart door zanger Mattias Parkkila en gitarist Benny Moberg. Beiden maken ook deel uit van Malfeitor, maar Moberg heeft inmiddels besloten om alles op die band te gooien en is dus gestopt bij Blood Mortized. De muzikale insteek van beide bands is nagenoeg dezelfde: rauwe, ongepolijste oorspronkelijke death metal. Op 18 mei dient het tweede album The Key To A Black Heart (na Blood Mortized, 2009) uitgebracht te worden.

Unleashing The Hounds is een felle en daarmee toepasselijke opener. In het oor springt de brute grunt van Mattias Parkkila, zo'n grunt die je graag bij dit soort muziek hoort, alsof ie net spontaan vanuit een of ander doucheputje of andere afwatering vanuit het riool omhoog is komen rochelen. Wat wel een beetje jammer is, is dat die vocalen zo voor in de mix zitten dat het gitaarwerk af en toe wat weggedrukt wordt. Erg lekker in dit nummer vind ik de afwisseling tussen het ubersnelle riffwerk en de trage passages, old school death metal in optima forma.

Ook The Heretic Posession gaat weer lekker pompend van start, hier krijgt ook het geluid van de bas nog een goeie behandeling, zodat ook de maagstreek van de luisteraar op de smachtende wenken bediend wordt. Ik heb het idee dat dit een nummer is met een wat modernere insteek, Blood Mortized is dus geen band die louter in het verleden blijft hangen. Only Blood Can Tell laat een heel andere kant van de band horen, hier horen we namelijk een zeer melodieuze track. Ik word er eigenlijk wel behoorlijk door verrast, dit is geen muziek die ik op een album als dit verwacht had. Maar maakt dat juist muziek niet zo interessant om naar te luisteren?

Langzamerhand begint Blood Mortized de sleutel naar mijn (zwarte?) hart te vinden. Al zijn er genoeg tracks die voor dit genre vrij standaard klinken, juist die afwisseling tussen snelle (blast)passages en vertragende heavy stukken werkt voor mij perfect. Dead & Rotten is daar weer een mooi voorbeeld van, maar ook To Murder A God, Bringer Of Eternal Death en het afsluitende titelnummer. Erg vet is Rekviem, lekker log, evil; dit doet mijn doom hartje sneller (of is het dan juist trager?) kloppen.

Helaas zijn er ook wat tracks die wat minder spannend zijn (Doomsday Architect, Shadow Of The Quarter Sun, Burn & Die), maar dat mag de pret niet drukken. In een scene waarin originaliteit of vernieuwing bijna vieze woorden zijn komt Blood Mortized prima voor de dag. Lomp en gruizig genoeg voor de OSDM liefhebber denk ik, dit klinkt zo authentiek dat je je met gemak een aardig stukje terug in de tijd waant. Liefhebbers van pak 'm beet Entombed en aanverwanten zullen hier wel raad mee weten, en ik dus ook :-)