Memories Of A Dead Man - V.I.T.R.I.O.L.

• BandMemories Of A Dead Man [FR]
• TitelV.I.T.R.I.O.L.
• Release datum20-04-2012
• LabelKlonosphere Records [FR]

Tracklist

01. Tomorrow, at Dawn...
02. On the Heights of Despair
03. Under the Cross
04. Meshi'ha
05. Good Mourning Child
06. Insomniac Animal
07. An Ode to Myself
08. Trismegistus King
09. Leave Scars
10. Diving Bell and Butterfly
11. INRI

Memories Of A Dead Man loopt al een paar jaartjes rond in de Franse metal scene. Zoals wel meer bands uit die rijke metalen omgeving laat ook deze zich niet makkelijk in een hokje stoppen. Voorafgegaan door een tweetal EP's en debuutalbum Beyond The legend (2009) is de band nu toe aan album nummer twee: V.I.T.R.I.O.L. Het is mijn kennismaking met deze eigenzinnige Fransozen, dus maar eens horen wat voor vlees we in de kuip hebben.

Het album begint met Tomorrow, At Dawn...., een zeer zorgvuldig opgebouwde track die daarmee een aardige spanning weet op te wekken. Laverend tussen donkere melodieën, spookachtige klanken en harde passages houdt dit nummer je als luisteraar voortdurend bij de les. Sterk riffgerichte postmetal/core op een bedje van straf drumwerk en voorzien van rauwe zang worden afgewisseld met een gevoelig gezongen refreintje. Veelbelovend begin.

De lijn van de opener wordt vrij consequent doorgezet, er wordt goed gespeeld met afwisselende melodielijntjes, en geswitcht van thema. Je kunt je als luisteraar niet veroorloven om de aandacht even te laten verslappen, want dan ben je de zorgvuldig opgebouwde dynamiek kwijt. Want dat is waar deze muziek om draait: de opbouw van de nummers, de onderlinge spanningen van de diverse elementen. Slepende muziek met ruwe oprispingen, zoiets.

Hoewel deze muziek in strikte zin niet bruut, hard of zwaar is, zou ik dit toch ook zeker geen lichtvoetig materiaal willen noemen. En dat komt door de sfeer die het oproept. Door het hele album heen wordt hetzelfde gewicht-van-de-wereld-op-de-schouders gevoel neergezet. Benauwend, beklemmend zijn denk ik wel goede omschrijvingen.

Ondanks dat Memories Of A Dead Man dat gevoel weet te vertalen in knap in elkaar zittende tracks, slaag ik er niet in om er het gehele album lang de aandacht bij te houden. Daarvoor is de muziek allemaal net iets te veel van hetzelfde. De band houdt per track vast aan hetzelfde stramien, dat met mate doorbroken wordt. Nadeel daarvan is dat de uitvoering van dat trucje op een gegeven moment is uitgewerkt. Tenminste, bij mij wel.