Insidiae - Where Demons Dare

• BandInsidiae [NL]
• TitelWhere Demons Dare
• Release datum2012
• LabelLayered Reality Productions [NL]

Tracklist

01. March Into Hell
02. Mercenary: Lock & Load
03. I Won't Be Buried With You
04. Folie à Plusieurs
05. All For None
06. Skinnerbox
07. Major Arcana
08. Through The Eyes Of The Blind
09. Negation Delirium
10. Where Demons Dare

Het Friese Insidiae is in de kern een vriendenclubje, waarvan de geschiedenis terug te lezen is in de review van de single Through The Eyes Of The Blind. Uiteraard staat het plezier voorop, zoals dat voor de meeste bands eigenlijk wel zal gelden. Gewoon wat muziek maken en maar zien waar het schip strandt. Na een vliegende start stonden de heren en dame shows te openen voor Blaze Bayley, Autumn en God Dethroned. Na amper twee jaar ligt er in de vorm van Where Demons Dare een heus debuut klaar om de wereld mee te veroveren. Wat kan het snel gaan af en toe.

Deze band doet dus lekker waar ze zin in heeft. Dat maakt het ook direct lastig om het gebodene even in een hokje te stoppen. Insidiae maakt een licht progressieve vorm van redelijk modern klinkende metal. Progressief vanwege de Symphony X achtige synths, de ongebruikelijke ritmes en de vele tempowisselingen en modern vanwege de groove en de afgemeten, haast machinale riffs die voortdurend hun zinderende salvo’s op de luisteraar afvuren. En dan is er nog vocalist Harm Jan Broekema die voortdurend de dialoog met zichzelf aangaat door diepe, ietwat mat klinkende grunts af te wisselen met een redelijk sterke cleane heavy metalzang die qua timbre wel wat aan Matthew Barlow doet denken. In het gitaarwerk klinken af en toe, zij het vluchtig, typische heroïsche heavy metalflarden door. Het ijzersterke Skinnerbox laat wat dat betreft de band op haar sterkst horen. Stoere riffs, sterke zangpartijen die af en toe geïnterrumpeerd worden door wilde toetsen en gitaarintermezzo’s.

Het is jammer dat de productie niet heel erg krachtig is. Vooral in de wat snellere stukken zoals in Folie á Plusieurs gaat er wat pit verloren. Aan de andere kant is het ook weer flauw om dat een beginnende band zwaar aan te rekenen. Echt storend is het ook allemaal niet. De afwisselende songs en de hoorbare spelvreugde compenseren de minimale tekortkomingen meer dan voldoende. De ratelende binnenkomer Mercenary: Lock & Load, het meeslepende Through The Eyes Of The Blind en het epische titelnummer leveren daar wat mij betreft voldoende bewijs voor.