Naumachia - Black Sun Rising

• BandNaumachia [PL]
• TitelBlack Sun Rising
• Release datum01-04-2012
• LabelWitching Hour Productions [PL]

Tracklist

01. Inward spiral
02. Egomaniac frenzy
03. Mortification study
04. Voreristic Life Abuser
05. Fornicatrix
06. Iconography of Pain
07. Sedated Daimona
08. Abreaction
09. Act of Renunciation

Binnen de extremere metalscènes is zo ergens halverwege de jaren 90 het meer dominante gebruik van synthesizers salonfähig geworden. Vooral binnen de oprukkende black metal werden ineens door veel bands toetsen gebruikt. Ook de melodieuzere death metalbands mochten sindsdien graag wat barokke toetsenpartijen in hun verder stevige metal integreren. Wat we wat minder vaak tegenkomen is de het geselen van een synthesizer in het gezelschap van de lompere death metalvarianten. Stelt u zich eens een hybride van Gorefest (uit de False tijd) en Behemoth voor, vergezeld door een weelde aan zeer diverse toetsenpartijen en u zult ongeveer uitkomen bij het Pools/Noorse orkest dat opereert onder de naam Naumachia.

Black Sun Rising is het derde studioalbum van dit bonte gezelschap en behoort tot de stortvloed aan Poolse releases die sinds enige tijd de burelen van WingsOfDeath overspoelen. Veel bands zijn erg creatief en tonen een overdaad aan ideeën maar schieten wel eens wat tekort in uitvoering. Zo af en toe komt er best wel eens iets geinigs bovendrijven. Black Sun Rising van Naumachia hoort wel in dat rijtje thuis. Het album opent op bombastische wijze met het groovende Inward Spiral. De symfonische toetsenpartijen zijn in deze track nog wat traditioneel maar het is zonder meer apart om dat in combinatie met de stugge death metal te horen. Het navolgende Egomaniac Frenzy laat horen dat Naumachia zich niet vastgebeten heeft in de platgetreden symfo accenten van bijvoorbeeld Dimmu Borgir want de toetsenpartijen hier lijken zo uit een Nine Inch Nails album te zijn weggelopen. Naumachia zorgt er wel voor dat death metal de onbetwiste hoofdmaaltijd blijft. De toetsen zijn dominant maar eisen in de meeste nummers beslist geen hoofdrol op.

In het derde nummer Mortification Study geeft de band zich volledig over aan de sluimerende experimenteerdriften en dat resulteert in een industrial achtig nummer die erg herinnert aan een extremere Moonspell uit de Butterfly Effect periode. Het idee is aardig maar de praatzang van Soyak lijkt zo erg op die van Fernando Ribeiro dat het moeilijk wordt om het psychopathische sfeertje te vatten Vanaf het razende Vorerestic Abuser wordt het gaspedaal lekker diep ingedrukt en wordt het album alleen maar sterker.

Black Sun Rising is dus in eerste instantie een redelijk bruut afwisselend death metal album dat een aardige extra dimensie meekrijgt door het gebruik van allerhande toetsenaccenten. Die zijn soms symfonisch van aard, dan weer industrieel en een volgend moment herinneren ze weer aan Ayreon of zelfs Hawkwind. Zo krijgt elk nummer zijn eigen karakter. Het geheel is uiterst verzorgd ingespeeld en voorzien van een hele nette productie. Het is even wennen maar Black Sun Rising is zeker een extra luisterbeurt waard.