Saturnalia Temple - To The Other

• BandSaturnalia Temple [SE]
• TitelTo The Other
• Release datum23-02-2015
• LabelListenable Records [FR]

Tracklist

1. Intro
2. Zazelsorath
3. To the other
4. Snow of reason
5. March of Gha'agsheblah
6. Black sea of power
7. Crowned with seven
8. Void
9. The White Shadow (vinyl bonus)

De Zweedse occulte doomband Saturnalia Temple bestaat al sinds 2006, maar kwam in 2011 toch nog vrij onverwacht sterk voor de dag met debuutalbum Aion Of Drakon. Dit album werd goed ontvangen, en kwam ook eigenlijk op het juiste moment, vanwege de algemeen groeiende aandacht voor occulte heavy muziek. Liefhebbers keken dan ook reikhalzend uit naar een opvolger, die uiteindelijk eind vorige maand wereldkundig is gemaakt: To The Other.

Saturnalia Temple speelt een soort doomy stoner, loodzwaar, duister, en voorzien van psychedelische (occulte) elementen. Waar de nummers op het debuutalbum vooral heel lang waren, met lange, uitgesponnen jam-achtige stukken er in, zijn deze op dit nieuwe album net wat korter en compacter. Er zijn dus wel wat verschillen hoorbaar tussen beide albums.

Op het eerste album zou ik de band nog gekenmerkt hebben als Electric Wizard meets Hawkwind; een soort spacey stonerdoom die door de relatief luchtige aanpak (en dat is wat anders dan de donkere sfeer die de muziek van deze band kenmerkt) heerlijk weg luisterde. Daarin zit 'm al het belangrijkste verschil, want To The Other is hard werken voor de welwillende luisteraar. Zo zijn de vocalen beduidend anders: deze gaan nu meer richting black metal scream. Dat is even wennen, want ik vind dit niet de meest bijpassend keuze voor dit soort muziek. Een andere belangrijke 'aanwinst' zijn de gitaarsolo's die te pas - en vooral te onpas (het begin van Zazelsorath) - overal opduiken. Dit zal absoluut niet het sterkste punt blijken van Saturnalia Temple.

Ben ik dan ontevreden of teleurgesteld in To The Other? Nou nee, dat toch ook weer niet. Wanneer de band zich verliest in de slepende, dromerige stukken (Snow Of Reason) is en blijft het heerlijk genieten van de beelden die voorgetoverd worden. Ook lekker dreunende tracks (met veel herhalingen) als March of Gha'agsheblah en Black Sea Of Power mogen er best wezen. Helaas worden die alleen net iets te vaak verstoord door elementen die mij minder bevallen, zoals hierboven beschreven. Hoewel misschien niet de meest originele, blijven ook de lange, slepende riffs en trippende, soms wat dissonante gitaarlijnen een streling voor het oor.