Space Mirrors - Cosmic Horror III: Stella Polaris

• BandSpace Mirrors [RU]
• TitelCosmic Horror III: Stella Polaris
• Release datum01-08-2015
• LabelAtomic Age Records
• PromotorAgainst PR [PT]

Tracklist

01. Haunter of the Dark
02. Celephais
03. White Ship
04. Stella Polaris
05. (A Passer) Through the Storm
06. In The Blood
07. Burning Chaplet
08. West of Arkham
09. The Crawling Chaos
10. Essential Saltes of Humane Dust
11. The Master

Space Mirrors is een internationaal muziekgezelschap onder aanvoering van de Russische multi-instrumentaliste, componiste en producer Alisa Coral. Van deze band besprak ik zo'n drie jaar geleden het album In Darkness They Whisper, dat me toen uitstekend beviel. Inmiddels zijn we niet alleen drie jaar, maar ook al weer twee EP's en twee albums verder. Hoewel niet hier besproken ben ik Space Mirrors wel blijven volgen. Nu is het de beurt aan Cosmic Horror III: Stella Polaris. Zoals de titel al duidelijk maakt is dit het derde deel van de trilogie die met bovengenoemd album uit 2012 is ingezet.

Het gezelschap schaart z'n muziek nog altijd graag onder de spacerock, en daar valt op zich weinig op af te dingen. Al bleek al uit mijn vorige bespreking dat de muziek van Space Mirrors toch wel aardig wat meer elementen bevat dan alleen die invloed. Daar is in een paar jaar tijd niks aan veranderd. Het geluid leunt nog altijd - op aangename wijze wat mij betreft - op de jaren '80 gothic/darkrock/new wave, aangevuld met progressieve rock/metal-elementen.

Ondanks de hedendaagse productie komt de sound van Space Mirrors daardoor toch redelijk oubollig over. Daar is wat mij betreft niks mis mee, want het past daarmee keurig in het donkere concept dat de band voor ogen heeft. De thematiek wordt vrijwel volledig bepaald door de werken van H.P. Lovecraft, de muzikale uiting lijkt daar af en toe zelfs wel aan ondergeschikt gemaakt. Het zorgt dan weer wel voor een eenduidige muzikale invulling, ondanks de veelvoud aan verschillende invalshoeken.

In de praktijk levert dit makkelijk in het gehoor liggende rockdeuntjes op, muziek die bij vlagen zeer pakkend overkomt, ondanks de sombere ondertoon. Er wordt naar hartenlust gesoleerd, zowel door gitaar als toetsen, zoals het lange Celephais laat horen. Hiermee past de band wel in de jaren '70 progrock en latere spacerock-tradities. Dat de band ook zeer catchy kan klinken laat bijvoorbeeld White Ship horen. Hier wordt je in het refrein haast uitgenodigd tot meezingen, terwijl het nummer door de zware onderliggende bastonen toch best donker klinkt. In dit nummer wordt zelfs gesoleerd door de fluit, maar horen we ook frivole gitaar-riedeltjes.

Zo wisselt de band handig af tussen min of meer toegankelijke nummers als het titelnummer Stella Polaris, het vlotte Through The Storm en het afwisselende West Of Arkham; en anderzijds langere, meer psychedelische stukken als Burning Chaplet (bijna ballad-achtig) en vooral The Crawling Chaos. Die laatste doet met zowel z'n titel als de zweverige inhoud het sterkst eer aan het gedachtegoed van Space Mirrors, en doet me bij vlagen aan Hawkwind denken.

Al met al is Stella Polaris met z'n speelduur van zo'n 70 minuten een hele zit, maar wel eentje die ik de moeite waard vind. Meerdere luisterbeurten verdient aanbeveling, want in de meeste nummers gebeurt meer dan je zo op het eerste gehoor meekrijgt. Ik ben eigenlijk wel benieuwd wat Space Mirrors nu gaat doen, na het afronden van deze trilogie. Ik blijf de muzikale loopbaan van Alisa Coral zeker volgen!