Conan - Revengeance

• BandConan [GB]
• TitelRevengeance
• Release datum29-01-2016
• LabelNapalm Records [AT]
• PromotorHard Life Promotion [NL]

Tracklist

01. Throne Of Fire
02. Thunderhoof
03. Wrath Gauntlet
04. Revengeance
05. Every Man Is An Enemy
06. Earthenguard

Somberheid tot op het bot, verpletterend heavy. Dat was mijn conclusie nadat ik het voorlaatste Conan-album Blood Eagle tot mij genomen had. Ik ben benieuwd of ik naar aanleiding van het meest recente Revengeance tot een soortgelijke slotsom kan komen. Want zo op het eerste gezicht lijkt er toch wel wat veranderd in het Conan kamp. Van de line-up van het vorige album is opnieuw alleen nog gitarist/zanger Jon Davis over, de ritmesectie is opnieuw een andere, zoals de band wel vaker die bezettingswijziging voor de kiezen kreeg.

Evenwel lijkt dat voor de muzikale insteek en het geluid weinig tot niets uit te maken. De muziek van Conan is nog altijd overdonderend en imponerend log. Throne Of Fire begint op onverwacht hoge snelheid, maar slaat al gauw om in het vertrouwd trage tempo, zodat de hoofdmoot sludge/doom gehandhaafd blijft. Evengoed zijn de uptempo oprispingen hier van een aangenaam afwisselende aard. Ook titelnummer Revengeance laat uitermate vlottere stukken horen dan we van de heren gewend zijn. Al blijven de klanken onverminderd lomp en zwaar!

De stroperige en werkelijk loodzware riffs blijven op vertrouwde wijze uit de laaggestemde snaarinstrumenten stromen. Thunderhoof en Wrath Gauntlet zijn dan van die monsters van nummers waar Conan bekend om staat. De vergelijking met een nietsontziende barbaar (Conan dus) die alles op zijn weg verplettert als een stoomwals (ook wel een goede vergelijking natuurlijk) is dan ook een voor de hand liggende. Ik heb wel het idee dat de vocalen tegenwoordig wat beter uitgewerkt zijn, de (beperkte) zangstemmen van Davis en nieuwkomer Fielding lijken ook wat beter bij elkaar te passen dan voorheen het geval was. Dat zijn dan, naast het iets subtielere gebruik van tempowisselingen, alvast twee pluspunten.

Conan gaat met deze nieuweling in de basis door waar het met Blood Eagle gebleven was, zonder echt noemenswaardig te veranderen of vernieuwen. Of dat een voor- of nadeel is moet ieder voor zich maar uitmaken. Ik stel de vertrouwdheid van het geluid op prijs, en hoor in de genoemde, spaarzaam aanwezige, veranderingen genoeg aanknopingspunten om de toekomst van Conan met vertrouwen tegemoet te zien. Nu eerst nog maar eens genieten van Revengeance!