Pokerface - Game On

• BandPokerface [RU]
• TitelGame On
• Release datum01-03-2017
• LabelM & O Music [FR]
• PromotorAgentur Eam [DE]
• Genre Thrashmetal

Tracklist

01. The Bone Reaper
02. The Fatal Scythe
03. Play Or Die
04. Blackjack (Demonic21)
05. Straight Flush
06. Cry. Pray. Die.
07. Creepy Guests
08. Bow! Run! Scream!
09. Jackpot
10. Game On

De Russische metalband Pokerface leerde ik pas vorig jaar kennen toen de video van single Game On wereldkundig werd gemaakt. Dat is op zich niet zo vreemd, de band bestaat 'pas' sinds 2013 en heeft in 2015 debuutalbum Divide And Rule uitgebracht. Dat heeft dus nog niet echt geleid tot een grote naamsbekendheid, dat moet dan maar met de opvolger Game On gaan gebeuren, die in maart van dit jaar uitkwam. Het blijkt dat de huidige bezetting ook pas sinds 2016 bij elkaar is, dus het 'moet' nu ook echt gaan gebeuren.

Pokerface speelt redelijk eigentijdse thrash metal, maar geschoeid op klassieke leest. Zeker daar waar de muziek uptempo is, en dat is best vaak, horen we lekkere vlotte old school thrash met goede riffs en een lekker beukend tempo. Maar op het moment dat er tempowisselingen worden toegepast, trager of middentempo, lijken er wat melodeath invloeden in de muziek te kruipen, die het geheel een meer eigentijdse draai geven.

Zeker omdat de band een zangeres heeft die meerdere zangstemmen aan kan liggen soortgelijke bands als vergelijking voor de hand. Heel voorzichtig moet ik dan Arch Enemy (Alissa White-Gluz is een voorbeeld voor Alexandra Orlova) noemen, maar die is toch echt minder thrashy. Dichter in de buurt komt het Nederlandse X-Tinxion vind ik, een band die de laatste paar jaar ook een omslag heeft gemaakt van old school thrash naar een hedendaagse versie. Niet alleen vanwege de zangeres, maar ook in muzikaal opzicht gaat die vergelijking best op vind ik.

Helaas vind ik niet alle nummers even sterk, hoewel de thrash me in de basis prima bevalt. Het gevaar van herhaling of eentonigheid ligt op de loer, de composities zijn niet allemaal even sterk of onderscheidend. En dat geldt ook wel een beetje voor de zang, vooral de grunt klinkt me te geforceerd in de oren, schreeuwen kan de dame in kwestie des te beter.

Maar goed, met dit tiental energieke thrash-bommetjes heeft de liefhebber eigenlijk nauwelijks reden tot klagen. Uitvoering en productie zijn in orde, dus de nekspieren zullen het zwaar te verduren krijgen. Nummers als opener The Bone Reaper, Play Or Die, Cry. Pray. Die. en Bow! Run! Scream! zijn voor de ware thrashfan toch niet te versmaden. Pokerface verdient dus gewoon een kans!