Discipline - Captives Of The Wine Dark Sea

• BandDiscipline [US]
• TitelCaptives Of The Wine Dark Sea
• Release datum07-07-2017
• LabelThe Laser's Edge [US]
• PromotorHard Life Promotion [NL]
• Genre Progrock / metal

Tracklist

01. The Body Yearns
02. Life Imitates Art
03. S
04. Love Songs
05. Here There Is No Soul
06. The Roaring Game
07. Burn The Fire Upon The Rocks

Toen ik de naam Discipline zag, dacht ik het te gaan hebben over de Eindhovense hardcoreband, dat is de enige die ik ken. Nou ja, daar komt dan nu een Discipline bij: dit is de Amerikaanse symfonische progrockband die dit jaar dertig jaar bestaat. Ondanks dat langjarige bestaan is de band nu (pas?) toe aan het vijfde album: Captives Of The Wine Dark Sea. Voorganger To Shatter All Accord is ook al weer zes jaar oud; terwijl het album daar weer voor, en 'magnum opus' van de band Unfolded Like Staircase dit jaar z'n twintigste verjaardag viert.

Ik zou de muziek van Discipline omschrijven als klassieke AOR/pop/progrock, die me bij vlagen behoorlijk doet denken aan de Nederlandse scene van de jaren '70 en '80, met bands als Earth and Fire en Focus. En het zal ook zeker niet toevallig zijn dat de bandnaam een albumtitel van King Crimson is, want ook daarvan zijn genoeg invloeden te herkennen. Sowieso zijn de seventies herkenbaar in de muziek, want ook Genesis, Pink Floyd, Van Der Graaf Generator hebben hun sporen wel nagelaten denk ik zo. En zelfs wel wat Beatles denk ik, zoals in Life Imitates Art - al hoor ik hierin ook wel typische eighties pop-elementen.

Bij de term progrock hoeft de mainstream-luisteraar in het geval van Discipline ook niet te schrikken. De lekker in het gehoor liggende rockmuziek is namelijk verre van ingewikkeld, en zou ik juist eerder catchy noemen. Hooguit zijn wat apart verspringende ritmes waar te nemen, maar over het geheel is de muziek prima te volgen. Vooral toetsen en zang hebben over het algemeen de overhand, waarbij de muziek dus naast niet te ingewikkeld ook nergens heavy wordt.

Naar mijn smaak mis ik dan ook de echte spanning in deze muziek. Het is allemaal wat vrijblijvend, easy-listening bijna, een beetje mat. Met opener The Body Yearns ben ik nog wel content, die komt lekker binnen (en blijkt ook achteraf mijn favoriet van het album). Maar daarna wordt me gaandeweg duidelijk dat Discipline ook niet veel meer te bieden heeft dan dat. Ik begrijp nu ook wel hoe het kan dat een band als deze zo relatief onbekend kan blijven. Natuurlijk wordt er uitermate degelijk gecomponeerd en gespeeld, maar een beetje meer verrassing en ook power zou zeker geen kwaad kunnen. Nu is het allemaal wel erg braaf.