Thaurorod - Coast Of Gold

• BandThaurorod [FI]
• TitelCoast Of Gold
• Release datum16-02-2018
• LabelDrakkar Entertainment [DE]
• PromotorThe Rock Online [NL]
• Genre Heavy / power metal

Tracklist

01. Power
02. The Commonwealth Lives
03. Coast Of Gold
04. 24601
05. Feed The Flame
06. Cannibal Island
07. Into The Flood
08. My Sun Will Rise
09. Illuminati
10. Halla

De laatste keer dat ik Thaurorod heb besproken was iets van acht jaar geleden, en was zelfs een van m'n eerste reviews op deze site. Ik heb ze sindsdien eigenlijk nooit meer opgezet, en ik begon me net af te vragen waarom dat ook alweer was, totdat ik hun nieuwste werk Coast of Gold opzette en ik er weer aan herinnerd werd; terstond mag ik aan de ritalin. Acht jaar geleden vond ik het nog meevallen, zo lees ik terug in m'n review van Upon Haunted Battlefields.

Een teken dat ik ouder word denk ik. Want met de muziek is werkelijk niets mis: geinige melodietjes,en goeie epische breakdowns. Maar waarom moet het dan allemaal zo godsgloeiende snel? Voor mij voegt dat werkelijk niets toe. Maar afijn, het moet je ding zijn, en dat is met Thaurorod duidelijk het geval.

Opener Power doet z'n naam dus ook eer aan als het gaat om de muziek, maar om de zang niet zo. Zanger Andi Kravljaca kan op zich prima vocale klappen uitdelen maar hij houdt zich merkwaardig in bij dit nummer. Hij moest even opwarmen denk ik, want bij The Commonwealth Lives komt er al wat meer kracht in de hogere noten en het beeld van cookie-cutter power speedmetal is compleet.

Titelsong Coast of Gold siert zich met een meeslepend meezing refrein en een hintje Alestorm-achtige piratentrots. Wat volgt is een nummer met de cryptische titel voor wie de afkomst niet kent: 24601, het codenummer van de gevangene Jean Valjean uit Les Miserablés. Blijkbaar hebben de mannen van Thaurorod deze film/musical gezien en gedacht: “dat pompeuze gedoe, dat kunnen wij beter!” En dat lukt ze prima. Dit is een van de meer gedenkwaardige nummers op dit album en ze vatten het verhaal beter samen in 1 nummer dan de film doet in 50.

In Feed the Flame moet je even goed zoeken naar de zang, die volledig begraven wordt onder een stortvloed aan drums, maar zodra je die gevonden heb door de lyrics online op te zoeken (anders kom je werkelijk nooit achter wat ze zingen) kan je niet anders als mee bléren. Verder naar Cannibal Island; de snelheid valt bij deze merkwaardig gezien hard mee, aangezien het wel eerst in je gezicht spat als een supernova maar het dan ook daarbij laat, en het verreweg het meest agressieve nummer op deze plaat is qua tekst.

Into the Flood kampt met dezelfde voor- en nadelen als Feed the Flame, en ook My Sun Will Rise blijkt een dertien-in-dozijn nummer. Ik hoopte op wat meer variatie in Illuminati, het een relatief lang nummer zijnde, maar ook hier is de afwisseling in de eerste instantie wat dun gesmeerd. Maar later in het nummer komt er al wat meer nuance in het spel en wordt het zowaar interessant. Tot zover het enige nummer op dit album waar ik zeker wat verder in wil duiken! Het is wel altijd lekker om een snel album als deze af te sluiten met een goeie ballad. Halla lijkt zowat los te staan van al het voorgaande en laat eindelijk wat Finse spirit zien, en dat is nooit een slecht punt!

Als laatste oordeel zeg ik dit: Is het mij te snel? Ja, dat zeker. Maar toch moet ik stellen dat Thaurorod een prima album heeft afgeleverd. Soms een tikje eentonig, maar de refreinen zijn niets anders dan catchy-as-fuck en als ze tussen de bedrijven door een stuk epiek willen aanpakken, doen ze dat gewoon goed. Ze brengen niet veel nieuws onder de zon, maar wel het betere van wat er al is.